အိမ်ကလေး တစ်လုံးမှာ ရိုးသားသော မိသားစုတစ်စု နေထိုင်ကြသည်။
ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဆိုးပေ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြင့် သမီး နှစ်ယောက် ရှိပါသည်။
အကြီးမ မကြီး
အငယ်မ မငယ်
မိသားစု ဘဝလေးကို အမှောင်ကြစေသော နေ့ကလေး တစ်နေ့ ….
မကြီး ၂၀ နှစ့် မငယ် ၁၇ နှစ့် ညီအမ နှစ်ယောက် ၃နှစ့်ကွာ မွေးဖွားထားကြသည်။
ဖခင် ဦးဆိုပေ မှာ ရပ်ကွက် လူမိုက်တစ်ဦးဖြစ်သည်။
အချုပ် နဲ့ အိမ်
အိမ် နဲ့ ထောင်
ရပ်ကွက် ထိပ်တုံး မမှု့ဆုံးပါ။
(ဟေးကောင် မင်းကျော် ငါဆီက ယူထားတဲ့ ပိုက်ဆံ ဘယ်တော့ပေးမှာလဲ ငါက မင့်ကို ခင်လို့ ချေးငှါးပေးတာ လူပါးမဝနဲ့နော်..)
(ဟာ..ကိုကြီးဆိုးပေ နဲ့ ညနေကြ လာပေးပါမယ်ဗျာ မပူပါနဲ့ဗျ..ဆက်ဆက် လာပေးပါမယ်..)
(အေး…ပြီးရော ..ညနေ မတုတ် အရက်ဆိုင်မှာ ငါစောင့်နေမယ် မလာရင် မင့်..ငါအကြောင်းသိတယ်နော် မင်းကျော်..)
(ဟာ..စိတ်ချ စိတ်ချ မတုတ်ဆိုင် ကျွှန်တော် လာသောက့်ရင်း ပေးပါမယ်ဗျာ ကိုကြီးဆိုးပေ ကလဲဗျာ..)
(အေး…ပြီးရော..)
ပေါက်ပြားထမ်းပြီး ထွက်သွားသော ဦးဆိုးပေ အား ကြည့်ပြီး မင်းကျော် လန့်နေမိသည်။
ညမှောင်ရီပျိုးချိန် နွားရိုင်းသွင်ချိန်
(ဟေး…မသာမ..ဘယ်လို စကားပြောတာလဲ ပြန်ပြောစမ်း..)
(ဖြန်း…ဖြန်း..ဖြန်း´´´´´)
(အမလေး…သေပါပြီးတော့..ဟီး..ဟီး…ဟီး…ကျွှန်မ ဘာပြောလို့လဲတော့..ပိုက်ဆံ က မရသေးတော့..ရှိတာ ချက်ထားတာဘဲ…ဟီး..ဟီ..ဟီး..)
(မဟုတ်သေးဘူး..မိမြင့်..ငါကြားတယ်နော်..ငါမမူးသေးဘူး…ငါကို..နားကန်းနေတယ် မှတ်သလား..ဘာတဲ့ …စားချင်စား…မစားချင်နေဆိုလား..ကဲဟာ..ကဲဟာ…)
(ဖြန်း´´´´ဖြန်း…ဖြန်း““`)
(အမယ်လေး…ကယ်ကြပါအုံးတော့´´´´´ဒီမှာ သတ်နေပါတယ် အရပ်ကတိုရဲ့…ကယ်ကြပါအုံးတော့….ကယ်ကြပါအုံး..´´´´´)
မမြင့် အော်သံက အနီးအနား ၁ဝအိမ်ကျော်အထိ ကြားနိုင်ပါသည်။
လူတွေ မလာရဲကြပါ လာတဲ့သူတွေ အရိုက်ခံရ ရန်ဖြစ်ခဲ့ကြတာ အိမ်အနား က လူတွေ ထိပ်ပေါက့် ခေါင်းကွဲ မခေါ်နိုင် မပြောနိုင် ဖြစ်ခဲ့တာ အနီးအနားမှာ ကိုဆိုးပေ အား အော့နှလုံးနာမိကြသည်။
(ဟီး..ဟီး..ဟီး..ကြောက်ပါတယ်..ကိုဆိုးပေရယ် …တော်ပါတော့ ကျွှန်မ ကြောက်ပါတယ်တော့..ဟီး..ဟီး..ဟီး..)
လက်ထဲက ကြိမ်လုံးအတုတ်ကြီး ကိုင်ပြီး ခွေးရိုက် နွားရိုက်သလို ခံရတော့ မမြင့် သေးများပါပြီး လုံချည်မှာ အကွက်များ စွန်ထင်နေသလို လက်ဖျံရိုးမှာ အနည်းငယ် ယောင်ကိုင်းသွားသည်။
လက်ထဲကို ကိုဆိုးပေ ကြိမ်လုံးအား ဖမ်းဆွဲထားပြီး မြေပြင်မှာ ထိုင်ပြီး ကြိမ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ပူးပြီး ကန့်တော့သလို ဖမ်းဆွဲ တောင်းပန်နေတော့သည်။
ကိုဆိုးပေ က
(မိမြင့် နင် သေတော့မယ်..နောက်တစ်ခါ စကားပြော ဆင်ချင်ပါ…ခွေးမ ..သေသွားမယ်..ဘာမှတ်နေတာလဲ..ဟင်း..)
(ဟုတ့်ကဲ့ပါရှင်…ဟုတ်ကဲ့ပါ…နောက်..မပြောတော့ပါဘူး..ဟီး..ဟီး..ဟီး..)
ကိုဆိုးပေ လက်ထဲက ကြိမ်လုံးကို ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး
(ဟေး..အကြီးမ..အငယ်မ.´´´´)
အိမ်ကလေးထဲ က ကလေးမနှစ်ယောက် တုံလှုပ်သွားကြသည်။
(ရှင်…အဖေ…)
(ရှင်..အဖေ..)
(လာစမ်း..နင်တို့ နှစ်ယောက်…)
(ဟုတ်..´´´)
(ဟုတ်…´´´)
ကလေးမ နှစ်ယောက် အတူတူယှဉ်တွဲပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။
ဖခင်အနား မိန်းကလေး နှစ်ဦး မျက်လုံးသူငယ်နဲ့ ကြည့်နေမိကြသည်။
(အကြီးမ.´´´´´)
(ရှင်…ရှင်..အ..အ..အဖေ..)
(ဒီနေ့ အလုပ်အပြန်မှာ ဘောလုံးကွင်းမှာ ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလဲ…ပြောစမ်း..)
(ဟို..ဟို..အလုပ်ထဲက သူငယ်…သူငယ်ချင်းပါ..အဖေ..)
(နင့်ကို..ငါဘာပြောထားသလဲ..အိမ်ကို တန်းပြန်..စကားပြောချင် ဘယ်သူမဆို အိမ်ကို လာပြော မနေ့ ကလဲ တွေ့တယ် …ဒီေန့လဲ တွေ့တယ် …အခု နင့်က တစိမ်းယောင်္ကျားလေးနဲ့ လူလယ်ခေါင်း ရပ်စကားပြောတော့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဘယ်လိုမြင်မလဲ သိလား ..ငါပြောတာက ဘယ်သူဘဲဖြစ့်ဖြစ့် အိမ်မှာ စကားပြောပါ ပြောထားတယ်..လာ..ဒီအနားကို..)
(အဖေ…အ…အ..အဖေ..)
အငယ်မ တစ်ယောက် အကြီးမ အရိုက်ခံနေရပုံ ကြည့်ပြီး ကြောက်နေမိသည်။
အဖေ ဖြစ်သူ ဦးဆိုးပေသည် ပြင်္သနာကို စုထားပြီးမှ ပေါင်းရိုက်တတ်သည်။
(အငယ်မ……..´´´´´´´´´)
(အ…အ…အဖေ..´´´´´)
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
မမြင့် ခေါ် ဒေါ်မြင့် တစ်ယောက် အိမ်လည်ထွက်နေမိသည်။
အိမ်အနားနီးချင်းများ မမြင့်ကို ခင်မင်ကြသည်။
အိမ်တစ်အိမ်ကို မမြင့် ဝင်ရောက်လိုက်သည်။
(ဟယ်…မမြင့် ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ..)
(ဘယ်မှ မဟုတ်ဘူး ဒီကို သက်သက်လာလည်တာပါအေ..)
(လာလာ..သူငယ်ချင်း..လာဟေး အကြော်စားအုံးဟဲ့..)
(အေးပါ..စားမှာပါဟယ်..)
အနီးက တန်လျားအပေါ် ထိုင်ပြီး အကြော်တစ်ခု ယူစားလိုက်သည်။
(မမြင့် မနေ့က ညည့် ဗျောဝင်သံ ကြားရတယ်နော်..)
(အေးပါဟယ်..ငါ..အခု လက်ကြီးက ယောင်နေတာ ကြည့်ပါလား..)
(ဟယ်..ဟုတ်ပအေ…နေအုံး ဆေးမြှစ်စုံ လိမ်ဆေး လိမ်းပါလား…)
(အိမ်မှာ အရန်သင့် ဝယ်ထားပါတယ်အေ..လိမ်းပြီးပါပြီး သရင်းကြီး အမြှစ့်ပါ လိမ်းထားတယ်…)
(စိတ်မကောင်းပါဘူး…မမြင့်ရယ်…ညည့်အဖြစ့်က လင်ဆိုးမယား တဖာဖာ ဖြစ်နေတယ်အေ…)
(ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သူငယ်ချင်းရယ် ..ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းဘဲ မှတ်နေရတယ်…..)
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
(အေး…ငါတော့ မသိဘူး…သူယောင်္ကျားကို သူရဲ့ ထမိန်ကို ရေစိမ်တိုက်လိုက်တာလို့ ပြောတာဘဲအေ့..)
(တော်ပါပြီးအေး…ငရဲကြီးကုန်ပါမယ်…မလုပ်ရဲပါဘူးအေ…)
(မလုပ်သင့်ပေမဲ့ မယားကြောက်ဖို့ အရေးကြီးတယ်အေ့..ကောင်မရဲ့…)
သူငယ်ချင်းထံမှာ ကြားရသော စကားများ က မမြင့်ရင်ထဲကို ထိမိနေသည်။
(မလုပ်ရဲပါဘူးအေ…ငရဲ က မနေဘူးနော်..ငါတော့ ကြောက်တယ်..ဒါနဲ့ ဘယ်လို သူက အကြံရတာလဲ မကြည်..)
မကြည် က
( သူကပြောတာ က ထမိန်ကို ရေစိမ်ပြီး ယောင်္ကျားကို တိုက်ဖို့ နည်းပေးတာ က အရင်ကတဲ့ က ရှိခဲ့တာတဲ့ နောက်ထပ် ယတြာ လုပ်ပေးတာ က မြောက်အရပ် က ဆေးဆရာ ဆရာမောင် လုပ်ေပးတာတဲ့ဟဲ့…)
(ဆရာမောင် က ဘယ်အနားမှာ နေတာလဲ သိလား…)
(ငါတော့ မရောက်ဘူးပါဘူး..သူထံ..သွားရမဲ့ …နေရာ က………………)
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
ဆရာမောင်တယောက် ပန်းပင်များ ရေလောင်းနေသည်။
အိမ်တံခါးပေါက်ဝ မှာ မိန်းမ တစ်ဦးက
(ဒါ ဆရာမောင်တို့ အိမ်လားရှင့်…)
(အော်ဟုတ်ပါတယ်…ဘာကိစ္စလဲ..မသိဘူး..)
(ဟို..ဟို..ကျွှန်မကို အထဲ ဝင်ခွင့်ပြုပါအုံးရှင့်…)
(အော်..ဟုတ်ကဲ့..ဝင်ခဲ့ပါ..အမကြီး..လာပါ..)
မမြင့် ခြံထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
ရေပုံးဆွဲထားသော ဆရာမောင်အနား သွားပြီး..
(ဆရာမောင်..ကျွှန်မ..ကျွှန်မ..ဟို..ဟို..လင်နိုင်တဲ့ ဆေးနည်း လာမေးတာပါ…ကျွှန်မ ယောင်္ကျား က ကျွှန်မကို အရမ်းအနိုင်ကျင့်လို့ပါ ဆရာ..)
ဆရာမောင် က
(အော်..ဟုတ်ကဲ့ ခဏ အိမ်ထဲကိုဝင်ပါအုံး အမကြီးရေ..လာပါ..လာပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့..)
ဆရာမောင် လက်ထဲက ရေပုံးကို ရေတွင်းအနီးကို သွားထားလိုက်သည်။
အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာပြီး
(လာပါ အမကြီးရေ အလုပ်ရှိတဲ့ နေရာကို လာမေးပါ..)
ပြောပြီး အိမ်အတွင်းထဲ က အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ဘုရားခန်း အပါအဝင် ကန့်တော့ပွဲများနဲ့ နတ်ရုပ်လိုလို အရုပ်များနှင့် ဘိုမင်းခေါင် ဘိိုဘိုအောင် အရုပ်များနှင့် ဓာတ့်ခန်းအကျယ်တစ်ခုကို ရောက်လာခဲ့သည်။
(လာ ထိုင်ပါ အမကြီး..)
မမြင့် အနီးက သင်းဖြူးဖျာအပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။
(ကဲ..ပြော…အမကြီး ပြောချင်တဲ့ အကြောင်းကလေးတွေ..)
(ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..ဒီလိုပါရှင်..ကျွှန်မကို ယောင်္ကျားက အရမ်းအနိုင်ကျင့်တယ်..အဲ့ဒါ လင်နိုင်ဆေး လိုချင်လို့ပါ ..)
(နေအုံးဗျ..ခင်ဗျအိမ်မှာ လူဘယ်နှစ်ယောက်နေသလဲ..ကျား/မ ခွဲရအုံးမယ်..နေအုံးဗျ တွက့်ချက်ကြည့်ပေးမယ်)
ပြောပြီး အနီးမှာ ရှိသော ကျောက်သင်ပုန်းတစ်ချပ် ယူပြီး ကျောက်တံကို ကိုင်လိုက်သည်။
(အမကြီး နံမည် နဲ့ နေ့နံပြော…)
(ကျွှန်မနံမည် မမြင့်ပါ..ကြာသာပတေး သားသမီးပါ ဆရာ..)
(အသက်..က..)
(၄၃ နှစ့်ပါ ဆရာ…)
(ဒေါက့်´´´´ဒေါက့်…ခြောက်…)ကျောက်သင်ပုန်း စာရေးသံ
(အိမ်မှာ လူဘယ်နှစ်ယောက် ကျား/မ ပြောပါ)
(ယောင်္ကျား တစ်ယောက် မိန်းကလေး က ကျွှန်မအပါအဝင် ၃ ယောက် စုစုပေါင်း ၄ယောက်ပါ ဆရာ..)
(ဟုတ်ပြီး ကျန်တဲ့သူတွေ နံမည်နဲ့ အသက်တွေ ပြောပါ..)
(ကျွှန်မယောင်္ကျား ကိုဆိုးပေ က ၄၄နှစ့် သမီးအကြီး မကြီး က ၂၀ နှစ့် မငယ် က ၁၇ နှစ့်ပါဆရာ..)
(ဒေါက့်..ဒေါက့်…ခြောက့်…)
(ဟုတ်ပြီး နေ့နံတွေ ပြောပါအုံး အမကြီး..)
(ကိုစိုးပေ က အင်္ဂါသား သမီးအကြီး က တနင်္ဂနွေ သမီးငယ် က တနင်္ဂလာသမီးပါ..)
(ရပြီး….)
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
အချိန်ကလေးတွေ ကုန်လာခဲ့သည်။
မမြင့် နှင့် ဆရာ အပြော က ပါပဂြိုလ်ဝင်နေပြန်သည်။
(အမကြီး အနေနဲ့ အဲ့ဒီလို မလုပ်ရဲရင် နောက်တစ်နည်းဘဲ ကျန်တော့တယ်ဗျာ အမအနေနဲ့ လုပ်နိုင် မလုပ်နိုင်ဘဲ စဉ်းစားပါ..မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုလဲ ရပါတယ်)
(ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ပြောပါ ဆရာ ..ဘာနည်းလဲ ဆရာ..)
(ကျွှန်တော်တို့ ဆေးဆရာများလောက မှာ ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့နည်းဘဲ ကျန်တော့တယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့ ဆရာပြောပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့ မလုပ်ခင် ကြိုပြီး ပြောထားမယ်နော် အမကြီး ..)
(ဟုတ်..ပြောပါဆရာ…)
(ကျွှန်တော်တို့ မြန်မာနည်းများမှာ မိန်းမစွမ်းအောင် လုပ်နည်း တစ်နည်းပြောရရင် မိန်းမကြိုက်တဲ့ဆေးပေါ့ဗျာ..)
(ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…)
ဆရာမောင် က ဆက်ပြီး ပြောနေပြန်သည်။
(လူပျိုတွေ အများဆုံးလိုချင်တဲ့ မိန်းမချစ်ဆေးပေါ့…အဲ့သူကို ဆေးနည်းဖော်ရတာ မလွယ်ဘူးဗျ..)
(ဟုတ်ကဲ့…ပြောပါဆရာ..)
(မိန်းမချစ်ဆေးကို င်္သချိုင်းကုန်းမှာ သွားယူရတယ်..သေဆုံးသော ကလေးအမေကို သနပ့်ခါးလိမ်းပေးရတယ်..နောက်ပြီး သနပ့်ခါးခြောက်မှ သေသူရဲ့ ပါးက သနပ့်ခါးကို ခြစ့်ယူရတယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့ ကြားဘူးပါတယ် ဆရာ..)
(အဲ့သလိုဘဲ ယောင်္ကျားတွေ က မိန်းကလေး အပျိုဆိုရင် အလိုလိုက်တယ် အပျိုမိန်းကလေး စိတ်ကောက်မှာ အရမ်းကြောက်ကြတယ်လေ..)
(ဟုက်ကဲ့…ဆရာ…)
(အမကြီး အပျိုတုံး က အမကြီး ယောင်္ကျား က စိတ်ကောက်မှာ မကြောက်ဘူးလား..)
(ဟုတ်တယ်..ကျွှန်မယောင်္ကျား ကျွှန်မအပျိုတုံး က အရမ်းကြောက်တာ ကျွှန်မ မခေါ်မပြောရင် သူမှာ နေလို့ ထိုင်လို့ မရဘူး ပြောတယ် ဆရာ..)
(အဲ့ဒါပြောတာဘဲ အမကြီး ယောင်္ကျားကြောက်တာ အပျိုဘဲ..ဒါကြောင့် ကျွှန်တော် ဆေးနည်းမှာ အပျိုကလေးတွေ ရမှ ဖြစ်မှာ..အမကြီးအနေနဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်လောက့် ခေါ်ခဲ့ပါ ဘာကြောင့် နှစ်ယောက်ခေါ်သလဲဆိုရင် အပျိုးမစစ်ရင် ဆေးမအောင်ဘူး အမကြီး အဲ့ဒါ အမကြီး အနေနဲ့ ဘယ်လို လုပ်မလဲ မေးချင်တာပါ..)
(ရှင်..ဟို..ဟို..ဆရာ.)
မမြင့် စဉ်းစားနေမိသည်။ခဏနေတော့..
(.ဆရာ..ကျွှန်မသမီးတွေ မေးကြည့်အုံးမယ်ဆရာ..)
(ဟာ..ရပါတယ်..ရပါတယ်..မေးပါ..မေးပါ..)
(တကယ်လို့ သမီးတွေ က ရပါတယ်ပြောရင် လာခဲ့မယ်ဆရာ..)
(အော်..ဟုတ်..ရပါတယ် အမကြီး..အမကြီး အဆင်ပြေသလိုဘဲ လုပ်ပါ အဆင်မပြေလဲ ရတယ်နော် အမကြီး အမြန်မလိုဘူး..)
(ဟာ..ဆရာရယ်..ဆရာအဖို့ အမြန်မလိုပေမဲ့ ကျွှန်မအတွက့် က အရေးကြီးတယ် ဆရာ..)
(အော်..ဟားဟားဟား..ဟုတ်သားဘဲ..အမကြီးကို မေ့သွားတာ..အမကြီး အနေနဲ့ အခက့်တွေ့မှာ စိုးလို့ပါဗျာ…)
(ရပါတယ်ဆရာရယ်…ညကြ သမီးတွေ ခေါ်ပြောပြမယ်..သမီးအကြီးကို သေချာမေးရမှာ ဆရာ..)
(အကြီးမ က ..ဘာဖြစ့်လို့လဲဗျ..)
(အော်..ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ..ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဆရာရယ်..သူက အသက်အကြီးဆုံးဆိုတော့ ပြောရခက်မှာစိုးလို့ပါ..အငယ်မလေး က ရပါတယ်..ဆရာရယ်..)
(အော်…ဘာများလဲလို့..အမကြီးရယ်..အဲ့..အဲ့..မိန်းကလေးတွေကို အမကြီး ပြောပြရမှာ က ဆေးက ကျွှန်တော် က လိမ်းချယ်ရမှာ..အမကြီး က င်္သချိုင်းမှာ စည်းစောင့်လုပ်သူလို စည်းစောင့် လုပ်ရမှာနော်..)
(ဟယ်..ကျွှန်မပါ..ပါတယ်လား..ဆရာ..)
(ပါတာပေါ့ဗျ..အမကြီး မပါလို့ မရဘူး..တစ်ခြားသူတွေ မပါရသလို လူသိမခံရဘူးလေ..ဘယ်သူကိုမှ ဆေးဖေါ်နေတယ် မပြောရဘူးဗျ..ဆေးဖော်နေတုံး အမကြီး က ခြံစည်းရိုးအနား က ဆေးကြိမ်လုံး ကိုင်ထားရတယ်..တခြားလူတွေ လာရင် အမကြီး က ဆရာကြီး ဆေးဝယ်သွားနေတယ် ဒါဘဲ ပြောရမှာ..)
(အော်..ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..ဒါဆို ကျွှန်မ ပြန်လို့ရပြီးလား ဆရာ..ဉာဏ်ပူဇော်ခ ဘယ်လောက်လဲ ဆရာ..)
(အော်..အမကြီးရယ်..မပေးရပါဘူးဗျာ..ဆေးဖော်ပြီးမှ ပေးပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…ဒါဆို ကျွှန်မကို ပြန်ခွင့်ပြုပါဆရာ..မနက်ဖြန် အဆင်ပြေပြေ မပြေပြေ အကြောင်းပြန်ပါမယ် ဆရာ..)
(ဟုတ်.ကဲ့..ရပါတယ် အမကြီး ..ပြန်ပါ..)
မမြင့် အခန်းထဲ က ဘုရားကို ရှိခိုးလိုက်သည်။
ရှိခိုးပြီး အိမ်ထဲက ထွက်ခဲ့တော့သည်။
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
ညအချိန်မှာ မမြင့် က သမီးနှစ်ယောက် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
(မကြီး..မငယ်..)
(ရှင်..)
(ရှင်..အမေ..အဖေ..မူးအိပ်သွားပြီးလား…)
(အေး..အိပ်သွားပြီး..သမီးတို့ကို အမေ ပြောစရာရှိလို့ လာတာ..)
အကြီးမ အငယ်မ မိခင်ဖြစ်သူအနား ကပ်လာကြသည်။
မိခင်ဖြစ်သူ က ငေးနေသည်။
(အမေ ဘာလဲ ပြောပါ..သမီးတို့ နားထောင်နေပါတယ်..)
မမြင့် အခုမှ သတိရသလို ဖြစ်ပြီး
(ဒီလို သမီးတို့ အမေက နင့်အဖေ ငါတို့သားအမိတွေပေါ်မှာ နေ့စဉ့် ရိုက်နှက့်နေတာ မခံနိုင်လို့ လင်နိုင်နည်းရနေတာ ဟိုဘက်ရပ်ကွက် က အေးမိ သူယောင်္ကျားကြောက်တာ ဆေးနည်းကောင်းတွေ့ပြီး အခုဆို သူက နိုင်သွားတာ..အမေက မေးတော့..သူက ..သူဝတ်ထားတဲ့..ထမိန်ကို ရေစိမ်ပြီး တိုက်လိုက်တာတဲ့ ယောင်္ကျားကို ဘုန်းကံနိမ့်လိုက်တာပေါ့..အမေ က ငရဲကြီးမှာ ကြောက်တယ် အဲ့သလို မလုပ်ချင်တော့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက် က ဆရာမောင်နဲ့ တွေ့တာ ..အဲ့့ဒါ..အဲ့ဒါ..လင်နိုင်ဆေးဖော်ဖို့ လူလိုနေတာ.)
(ဟုတ်အမေ..ပြောပါ..ဘယ်လို..လူလိုတာလဲ..)
(ဒီလိုကွဲ့ ..ချစ်ဆေးဖော်တာ င်္သချိုင်းထဲ က သေပြီးတဲ့ မိန်းမကို ဖော်ရတာ ကြောက်ဆေး က လူအရှင်က ဖော်ရတာတဲ့..ချစ်ဆေး က ကိုယ်ဝန်ဆောင် နဲ့ မီးဖွားပြီး သေသူထံက ယူရပြီး ..ကြောက်ဆေး က လူအရှင် အပျိုကလေးတွေထံမှ ယူရတာတဲ့..အဲ့ဒါ..ဆေးဖော်ဖို့ က အပျိုကလေးတွေ လိုနေတာ သမီးတို့..)
အကြီးမ က
(ဟင်း..အမေကလဲ..ပေါက့်ပေါက်ရှာရှာ..ဘယ်လို ဆေးဖော်တာလဲ..မသိလို့ ပြောပြပါလား..)
(ဒီလို သမီးကြီးရေ..ချစ်ဆေး က သေသူကို သနပ့်ခါးလိမ်းပေးပြီး အခြောက့်ခံပြီး သနပ့်ခါးခြစ့်ယူပြီး မိန်းမချစ်ဆေး အဖြစ့် ကာလာသား လူပျိုတွေကို ဖော်ပေးတာတဲ့..)
(ဟုတ်ကဲ့ ..အမေ..)
(မယားကြောက်ဆေး က အပျိုလေးတွေကို ဆေးလိမ်းပြီး ဖော်တယ်ဆိုလား..မသိဘူး..ဆေးအောင် မအောင် က အရေးကြီးတယ်တဲ့..)
အကြီးမ က
(အမေကလဲ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာဘဲ လုပ်ပြန်ပြီး..သမီးတို့ဖာသာ သနပ့်ခါးလိမ်းလိုက်မယ်လေ..ဟားဟားဟား..)
အကြီးမ က ရယ်နေသလို အငယ်မ ရောပြီး ရယ်မိကြသည်။
(ဟေး..အေ့…အော့´´´´)
မမြင့် သူယောင်္ကျား နိုးပြီးလား မသိဘူး အထင်နဲ့ အခန်းပေါက်ကို ပြေးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။
(ရှုး..သမီးတို့ အသံသိပ့်မထွက်နဲ့ နင့်အဖေနိုးသွားမှ ဟုတ်ပေဖြစ်နေမယ်..)
အကြီးမ အငယ်မ အသံတိတ်သွားကြသည်။
မမြင့် သမီးနှစ်ယောက်အနား သွားပြီး
(အခုဆေးဖော်တာ လိမ်းဆေးလို့ ပြောတယ် အကြီးမ သနပ့်ခါး မဟုတ်ဘူး သနပ့်ခါးလိမ်မယ်ဆို သနပ့်ခါးလိမ်းရမှာ ပြောတာ..ဆရာက ပြောတယ် အပျိုစစ်စစ်မှ ဆေးအောင်တာတဲ့..)
(အောင်မလေး အမေရယ် အပျိုမှ စစ်မှစစ် စစ်မှစစ်..)
(ဟဲ့..အကြီးမ..နင့်မှာ ရည်းစားထားနေတယ်ဆို အမေကြားနေရတယ် ဘောလုံးကွင်းမှာ တွေ့တဲ့ အကောင်ဆို..)
(ဘယ်က ဟုတ်ရမှာလဲ အမေရယ် သူက ချစ်ခွင့်တောင်းနေတာ သမီးက အဖြေမပေးသေးပါဘူး..အမေရယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့လားဟယ်..)
(ဟုတ်ပါတယ်..အမေရယ်..သမီး အပျိုစစ်စစ်ပါ အမေရဲ့..)
မိခင် မမြင့် ပုခုံအပေါ် အကြီးမ လက်တင်ပြီး မှီထားပြီး မိခင် မမြင့် ပါးကို နမ်းလိုက်သည်။
(အေးပါ..ပြီးရော..ပြီးရော..အေး..ဒါနဲ့ မနက်ဖြန့် နေ့လည်ကြ အဲ့ဒီဆရာကြီးဆီ သွားကြမယ် သားအမိ သုံးယောက်စလုံး..)
သားအမိ သုံးယောက်စလုံး ငြိမ်သွားကြပြန်သည်။
အငယ်မ က
(အမေ..လင်ကြောက်ေဆးနည်း က ဘယ်လိုဖော်တာလဲ အမေ သိလား..)
(အမေတော့ မသိဘူး..ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့နည်း ဆိုတော့ အဆောင်တွေ လက်ဖွဲ့တွေ လက်ပတ်ချည်ကြိုးတွေ လုပ်တာနေမှာပေါ့..)
(ဖောင်စီး လက်ဖွဲ့နည်း ဆိုတော့ ရေထဲသွားရမှာလား..)
(တယ်…ဒီအငယ်မနဲ့ ခက်ပြီး အမေလဲ မသိဘူး ဟိုကြမှ ဆရာခိုင်းသလို လုပ်ပေးလိုက်ကြ ..တကယ်တဲမှတော်..အမေးအမြန်း ထူးလိုက်ကြတာ ပြောကို မပြောချင်ဘူး..ကဲ မနက်ဖြန် နင့်အဖေ အလုပ်သွားရင် ထ္မင်းစားပြီးမှ ငါတို့သားအမိ သုံးယောက် သွားကြမယ်နော်..ကဲ..အမေ သွားတော့မယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့ ..အမေ..)
(ဟုတ်…)
မိခင်ဖြစ်သူ အခန်းထဲ က ထွက်သွားပြီး မကြာခင်
(အမ ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ က ဘယ်လိုလဲ သိလား..)
(ဟဲ့..ငါဘယ်သိမလဲ..အမေက ပြောတယ်..ဆရာခိုင်းသလို နေပေးလိုက်ပါတဲ့ သနပ့်ခါးလူးပေးရင် ဒီထက်လှအောင် ဆေးတွေနဲ့ လူးခိုင်းမယ်..ပပဝတီလို ချောအောင်လုပ်ပေးပါ မမ က ပြောမယ်..)
အငယ်မ က
(ဟားဟားဟား..ငါအမ က ပိုချောသွားမှာပေါ့..ဒါမှ ကျွှန်မတို့အိမ် မီးမထွန်းဘဲ လင်းသွားမှာပေါ့နော် မမ..)
(ဟိဟိ..ဟုတ်တယ်..ဖောင်ကိုစီးပြီး ရေပြင်အပေါ်ကို ရပ်လိုက်ရင် ရေထဲအောက်က သဲတွေပါ လင်းသွားမှာ..)
(ဟားဟ..မမက ချောပြီးသားပါ ညီမလဲ မမလို ချောအောင် ဆေးဖော်ခိုင်းမယ်..)
(အောင်မလေး ညီမလေးရယ် ညီမလေး က ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ချစ်စရာလေး နောက်ပြီး ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်ကလေးနဲ့ နုနုဖတ့်ဖတ့်ကလေး သူဌေးသမီးရှုံးလောက့်တယ်..)
(ဟာ..မမ က မြှောက်နေပြန်ပြီး..)
(တကယ်ပြောတာ ကလေးရုပ်မပျောက်သေးဘူး ချစ်စရာလေး..)
(မမ..ညီမ က အရွယ်ရောက်နေပြီးလေ..)
(အဲ့ဒါ..ဘာဖြစ်သလဲ..မမ မျက်စိ့ထဲမှာ ညီမလေး က ကလေးလေးပါကွယ်)
အခန်းပေါက်မှ
(ဟေး..သမီးနှစ်ယောက် တိုးတိုးပြောကြစမ်း နင့်အဖေ သိသွားလို့ မဖြစ်ဘူး ဆေးဖေါ်တာ ဘယ်သူမှ သိလို့မဖြစ့်ဘူး ဆေးမအောင်ဘဲ ဖြစ့်တတ်တယ်တဲ့..)
(ဟုတ့်ကဲ့ အမေ..သမီးတို့ တိုးတိုးကလေးဘဲ ပြောပါမယ်..)
(အေးအေး..ကဲ အမေအိပ်တော့မယ်….)
(ဟုတ်ကဲ့ အမေ…)
မမြင့် သမီးများ အခန်းပေါက်မှ ပြန်ထွက်သွားသည်။
(မမ ဖောင်တွေ ကို ဘယ်လို ဖွဲ့ထားတာလဲ ဖောင်ဖွဲ့တယ် ဖောင်ဖွဲ့တယ် ပြောကြတယ်..)
(အော် ညီမရယ်..ဖောင်ဆိုတာ ပထမ သစ်လုံးကလေးတွေ ဝါးလုံးကလေးတွေ နဲ့ နောက်တော့ မျောသားခေါ် သစ်လုံးငယ်တွေနဲ့ ဟိုဘက် ဒီဘက် ချည်နှောင်ဖို့ အလျားအပေါ် ကန့်လန့်တစ်မျိုးနဲ့ ကြိုးတွေနဲ့ ရစ့်ပတ့် တုပ်ချည်ပြီး ဖောင်ဖွဲ့ကြတယ် ဖောင်အပေါ် က လူတွေ လိုက်ပါပြီး ကမ်းနဲ့ ဝေးအောင် ဝါးလုံးတွေ နဲ့ ထိုးပြီး ထွက်သွားကြတယ် အရေးအကြောင်းဆို တက်မကြီးတွေနဲ့ လှော်ခပ်ကြတယ် အများကြီးလုပ်စရာတွေ ရှိနေတတ်ကြတယ် ဖောင်ကြိုးတစ်ခု ပျက်ထွက်သွားရင် ရေလယ်မှာ ဒုက္ခရောက်တတ်တယ်တဲ့..)
(ဟုတ်ကဲ့ မမ ေဖာင်သမား ကိုရင်ေမာင် ဒါေကြာင့် အန္တာရယ်များတာကို…)
(အင်းေပါ. ကဲ..ကဲ..မနက်ဖြန် ေဖာင်စီးကြမယ် အခုေတာ့ အားရှိအောင် အိပ်ကြစို့ ညီမေရ..)
(ုဟုတ်ကဲ့ မမ..)
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
ူ
ဆရာမောင် အိမ်အတွင်းမှာ စာအုပ်ဖတ်နေသည်။
ဘေးက ရေနွေးအိုး နဲ့ ရေကရား ပလပ်စတစ့်ဗူးနဲ့ စားစရာသောက့်စရာများ ဘေးအနား က စားပွဲခြေတိုကလေးမှာ အများအပြားရှိနေသည်။
စာရွက်ကလေးလှန်လိုက် ဘေးက စားစရာလေး စားလိုက်နဲ့ ဇိမ်ကြနေသည်။
(ဆရာ..ဆရာ..ဆရာ..ရှိသလား ..ဆရာ..)
ဆရာမောင် အသံကို မှတ်မိနေသည်။
အမြန်ထလိုက်သည်။
(လာပြီး..အမကြီး ..မမြင့်ရေ..လာပြီး..)
အိမ်ထဲက ထွက်လာသော ဆရာမောင် ကို တွေ့မှ မမြင့် အမောပြေသွားသည်။
ဆရာမောင် ခြံတံခါးမှာ ချိတ်ထားသော သော့ခလောက့်ကို ပတ္တာအပေါက်မှ ဆွဲယူပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။
မမြင့်ဘေး က မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကို ခဏလေးဘဲ ကြည့်ပြီး မမြင့်ထံကို မျက်နှာလွဲလိုက်သည်။
(ကျွှန်မဖြင့် တံခါးပေါက်ကြီး ပိတ်ထား အိမ်တံခါးတွေ ပွတ့်ထားတော့ ဆရာမရှိဘူး မှတ်နေတာ..)
(အော် ..ဟုတ်တယ် မမမြင့်ရေ အခုမှ ဆေးကုပြန်လာတာဗျာ..)
(အော်..တော်ပါသေးရဲ့ ဆရာရယ်..အော် ဆရာ..ဒါက သမီးအကြီး မကြီး..ဒါက သမီးအငယ် မငယ်ပါ ဆရာ..)
(အော်..ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့..လာကြ..လာကြ..အိမ်ထဲဝင်ကြအုံး..)
(ဟုတ်ကဲ့ …ဆရာ..)
အိမ်ထဲကို သားအမိ သုံးဦးစလုံး ဝင်လိုက်သည်။
အိမ်ထဲက ဖျာကလေးအပေါ် သားအမိ သုံးဦး ထိုင်လိုက်ကြသည်။
(မမမြင့် ..အဆင်ပြေတယ်မို့လား…)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..အဆင်ပြေပါတယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့ …သူတို့ကို အစီအစဉ့် လုပ်ဖို့ စီစဉ့်လိုက်အုံးမယ် ဒီမှာ ခဏထိုင်ကြအုံး..ဒီမှာ စားစရာတွေ စားကြပါအုံး..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..ရပါတယ်..ဆရာလုပ်စရာရှိ လုပ်ပါဆရာ..)
(ဟုတ်ကဲ့..လက်ဖွဲ့အတွက့် က အခုမှ လုပ်ရမှာ မမမြင့် လာမယ်လို့ မထင်ဘူးဗျ..ဒါကြောင့် ဘာမှကို လုပ်မထားမိဘူး..လုပ်ရတာ မြန်ပါတယ်..ခဏလေးဘဲ ထိုင်စောင့်ကြပါ..)
(ဟုတ်..ရပါတယ်ဆရာရယ်..ဆရာကိစ္စသာ ပြီးအောင်လုပ်ပါ…)
(ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့…)
ဆရာမောင် အိမ်အတွင်းထဲ ဝင်သွားပြီး ဓာတ့်ခန်းတံခါးဖွင့် ဝင်သွားသည်။
≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦≧◉◡◉≦
ဖျာကလေးအပေါ် ထိုင်နေသော သားအမိသုံးဦး ဆရာမောင် ချထားပေးသော စားစရာများကို စားနေကြသည်။
ရေနွေးသောက်နေသူ က မမြင့် ဖြစ့်သည်။
၁၀ မိနစ့်အချိန်ကို မမြင့် ကြာနေပြီး ထင်မိသည်။
(မမကြီးမြင့် လာကြပါ အထဲကို ..)
(ဟုတ်..လာပြီး..ဆရာ..ကဲ သမီးတို့ သွားရအောင်..)
(ဟုတ်..)
(ဟုတ်..)
သားအမိ သုံးဦး ဓာတ့်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။
အခန်းထဲမှာ မွှေးကြိုင်နေသလို ဆီမီးရောင်တွေ က လင်းထိန််နေပြန်သည်။
အခန်းထဲကို ယခုမှ ရောက်ဘူးသော မိန်းကလေး နှစ်ယောက်အဖို့ အထူးအဆန်းဖြစ်နေမိသည်။
အခန်းထဲအရောက်မှာ မိခင်ဖြစ်သူက ဘုရားရှိခိုးတော့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် လက်အုပ်ချီ ကန့်တော့လိုက်ပြန်သည်။
စားပွဲ အပုကလေး အနီးကို ထိုင်ပြီး ဆရာမောင် ကို ကြည့်နေကြသည်။
(ကဲ..မမမြင့်ရေ..အစီအမံတွေ စတော့မယ်..နာရီးစန်ထချိန် စောင့်ရမယ်နော် နောက်ထပ် ၃ မိနစ့်မှ စမယ်..အခု တစ်ယောက်ကို တစ်ခုစီ ဒီက ပစ္စည်းကလေးကို မိန်းကလေးတွေ က ကိုင်ထား..)
မိန်းကလေးများ လက်ထဲကို ကြိုးများနဲ့ အရုပ်ကလေး တစ်ခုစီ ပေးလိုက်သည်။
မကြီး မငယ် ဆရာမောင်ထံမှ ပစ္စည်းကို ယူလိုက်ပြီး လက်ထဲမှာ ဖြန့်ကြည့်မိကြသည်။
(ကဲ မမမြင့် က ကြိမ်လုံးကိုင်ပါ..)
မမြင့် က ရွှေချထားသော ရွှေကြိမ်လုံးကို ယူလိုက်သည်။
(ဟော..နှစ်မိနှစ့် လိုတော့တယ်..ကဲ..ထပြီး လိုက်ခဲ့ကြပါ အကုန်လုံး..)
ဆရာမောင် အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ မမြင့်တို့ သားအမိ နောက်က လိုက်သွားသည်။
ဆရာမောင် အိမ်အဝင်ဝ အနီးက သစ်ပင်အောက် ရပ်လိုက်တော့ နောက်က မမြင့်တို့ သားအမိ ဆရာမောင် အနားကို ရပ်လိုက်ကြသည်။
(ကဲ..ကြိမ်လုံးကိုင် မမမြင့် က ပထမဆုံး ဆေးစီရင်ဖို့ အရင်ဆုံး အလှည့်ကို ဘယ်သူကို လွှတ်မလဲဆိုတာကို ကြိ်မ်လုံးနဲ့ ထိုးပြပြီး ခြံအဝင် တံခါးပေါက်ကို မမမြင့်က ပိတ်ပေးရပါမယ် မည်သူမှ အိ်မ်ရဲ့ စည်းရိုးကို ဘယ်သူမှ ဝင်မလာရတော့ပါ..ကဲ..ကြိမ်လုံးကိုင် က ပြပါ..တစ်မိနစ့်ဆိုလျှင် ဆေးမှော်စပြီး ဝင်ပါမယ်..)
မမြင့် သမီးအကြီးမကို ကြည့်လိုက်ပြီး ကြိမ်လုံးနဲ့ ထိုးပြလိုက်သည်။
(ကဲ..ဒီက ညီမ က စောစောက အခန်းထဲကို သွားပါ..ဒီက စီမံမှု့တွေ ပြောရအုံးမယ်..)
မကြီး အိမ်ဘက်ကို သွားလိုက်သည်။
မမြင့် နဲ့ မငယ် ကြည့်နေကြသည်။
မကြီး အိမ်ထဲဝင်ပြီး ဓာတ့်ခန်းထဲ ချိုးဝင်လိုက်သည်။
(မမမြင့် နဲ့ ဒီက ကလေးမ က ဒီအနားမှာ ထိုင်နေကြပါ..အိမ်ထဲကို မဝင်ရပါ..စည်းပေါက်လို့ မရဘူးနော် ဒီကနေ အိမ်ထဲကို ကြည့်နေပါ လူလိုလို တွေ့မှ အိမ်ရှေ့က ရပ်ပြီး သတိပေးပါ..ထင်ယောင်ထင်မှား အရိပ်တွေ့ရုံနဲ့ မပြောပါနဲ့ ဒီအချိန်မှာ အဖျက်အမှောင် ပါရောဂ ဝင်တတ်တယ် အသံတွေ ထင်ယောင်ထင်မှာ ကြားရတတ်တယ် အသံက ကြောက်စရာမဟုတ်ဘူး အသံကြားရာကို ကြည့်နေပါ ဘာအရိပ်အယောင်ပြမလဲ ကြည့်ပါ ဘာမှမဖြစ့်ဘူး ကြောက်စရာ မလိုဘူးနော် သိကြလား..)
(ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…)
(ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..)
ဆရာမောင် က
(ကဲ နာရီမောင်း အချိန်ကြပြီး သွားပြီး…)
ဆရာမောင် အိ်မ်ထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
ဓာတ့်ခန်းထဲကို ချိုးကွေ့ဝင်လိုက်သည်။
တံခါးကို မပိတ့်ထားတော့ပါ အပြင်က လူတွေ အခန်းကို မမြင်ကြသလို..အထဲမှာ …က…
အကြီးမ အခန်းထဲမှာ ဖျာကလေးအပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်သည်။
မမကြာခင် ဆရာမောင် ရောက်လာပြီး
(ကဲ အကြီးမ သမီးအမေ က ပြောပြထားသလား..)
(ဟုတ်ကဲ့ ပြောပြထားပါတယ်..)
ဆရာမောင် အရှေ့ဘက်နေရာမှာ ထိုင်ပြီး မေးနေတယ်။
အလယ်မှာ စားပွဲတစ်ချပ် က ခြားနေပါတယ်
(သမီးစိတ်ထဲမှာ..လိုလိုချင်ချင် ရှိရဲ့လား..)
(ဟုတ်ကဲ့..ရှိပါတယ်..ဆရာ..)
(အေး..သမီး..အကြီးမ..ဆေးလိမ်းရမှာ သိရဲ့လား..)
(ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်…ဆရာ..)
(အေး ချစ်ဆေးကို င်္သချိုင်းမှာ လူသေကောင်တွေမှာ ဆေးဖော်ရတယ်..မယားကြောက်ဆေး လင်နိုင်ဆေးက အပျိုစစ်စစ်မှာ ဆေးဖော်ရတယ်ကွဲ့..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..)
(ကဲ..သမီး..က ဒီဖရောင်တိုင်ကို ကိုင်ထားပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ…)
(အေး..ခဏကိုင်ထား..ဆရာ..ရေသွားယူလိုက်အုံးမယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..)
ဆရာမောင် အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။
အိမ်ထဲက အပြင်အခြေအနေကြည့်နေလိုက်သည်။
အပြင် က သားအမိနှစ်ယောက် သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်နေပြီး ဆရာမောင် ကို ကြည့်နေကြပြန်သည်။
ဆရာမောင် လက်ပြလိုက်ပြီး နုတ်ဆက်လက်ပြ ပြလိုက်မိသည်။
မမြင့် က ပြန်ပြီး လက်ပြနေလိုက်သည်။
ဆရာမောင် ရေခွက်ကို ရေကရားအတွင်း က ခပ်ယူပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည်။
အခန်းထဲ က မကြီးအနားကို ထိုင်ပြီး
(ကဲ အကြီးမ..အကြီးမ လက်ထဲက ဖရောင်တိုင်းကို ရေထဲ နှစ့်ပေးလိုက်ပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..)
ဖရောင်တိုင်ကို ရေထဲနှစ့်လိုက်သည်။
(ကဲ အကြီးမ ဖရောင်တိုင်ကို ပြန်ဆယ်လိုက်ပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..)
(အေး..ဆရာ..ရေခွက်သွားထားလိုက်အုံးမယ်..အကြီးမ ဖရောင်တိုင်ကို ကြည့်ထားနော်..)
(ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ..)
ဆရာမောင် အခန်းထဲ က ထွက်သွားပြီး အိမ်ထဲ က အပြင်ကို ထွက်သွားသည်။
မမြင့်တို့ သားအမိ အနားကို လာပြီး
(မမမြင့် အိမ်ဝင်းထဲ ဘာတွေ မြင်မိသလဲ..)
မကြာခင် ရေခွက်ကိုင်ပြီး လာသူကို ကြည့်ပြီး
(ဘာမှ မမြင်မိဘူး ဆရာ..)
(အခုအချိန်မှာ အရေးကြီးတယ်နော်..မမမြင့်..)
(ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ..)
(ကဲ..ကဲ..ကျွှန်တော် နာရီမောင်း အချိန်ကို စောင့်နေရတာ ဆေးအချိန်ကြဖို့ လုပ်နေရတယ်..သိခံပြီး အချိန်တွေကို စောင့်ရမယ်နော် မမမြင့်…)
(ရပါတယ် ဆရာရယ်..ဆေးသာဖော်ပါ ဒီနေ့ ညနေအထိ အချိန်ရပါတယ်..ဆရာရယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့..ကျွှန်တော် သွားပြီး…)
(ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ..)
ဆရာမောင် အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်ပြီး ဓာတ့်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ဖရောင်တိုင်ကလေးမှာ မီးတောက်နေသည်။
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
(အကြီးမ ဘာဖြစ့်လို့ ဖရောင်တိုင်ကို အောက်ချ ထွန်းထားတာလဲ ကိုင်ထားရမှာ..)
(ဟို..ဟို…ဖရောင်တိုင် က အလိုလို မီးတောက်သွားလို့ ကြောက်ပြီး အောက်ကို ထွန်းလိုက်တာပါ..ဆရာ…)
(အင်း..ထင်တယ်..ထင်တယ်..)
အသံမာပြီး ပြောသံကြားရတော့ မကြီး မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
(ဘာဖြစ့်လို့လဲ..ဆရာ..)
(အကြီးမ မှာ ချစ်သူတွေ ထားဘူးသလား..)
(ဟင်းအင်း..မထားဘူးပါဘူး…ဆရာ..)
(အကြီးမကို ..ရည်းစားစကား..ပြောတဲ့သူ..တွေ့ရတယ်..)
(ရှင်…ဟုတ်ကဲ့…ရှိပါတယ်..ဆရာ..)
(အေးလေ..ဆေးအောင်ဖို့ လိုပါတယ်..စမ်းကြည့်ရမှာပေါ့..)
(ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ..)
(ကဲ..အကြီးမ..ဒီကို..လာပါ..ဆေးဖော်ဖို့
နာရီအချိန်ကြတော့မှာ..)
အခန်းဘေး က လိုက်ကာတစ်ခု ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
လိုက်ကာ အခုမှ ဖွင့်လိုက်မှ အကြီးမ သိလိုက်သည်။
ဘေးက အခန်းတစ်ခုရှိနေသလို အိပ်ယာတစ်ခု ရှိနေပြန်သည်။
ဆေးလိမ်းရမယ်ဆိုတာ သိတော့ အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
အခန်းထဲ က ဆရာမောင် က
(ကဲ အကြီးမ အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ့်လိုက်ပါ..ဆရာထွက်ပေးပါမယ်…ဆေးက နေရာမလပ်..လိမ်းရမှာ..ဆရာက..အပြင်ထွက်ရမှာ..)
(ရှင်..ဆ..ဆရာ..)
(ရှက်စရာ မဟုတ်ဘူး အကြီးမ စောစော က ဖရောင်တိုင် မီးထတောက့်တာ သမီးသိတယ် မဟုတ်လား..)
(ဟုတ်..ဟုတ်…သိပါတယ်..ဆရာ..)
(အေး..အချိန်မတန်ခင် ရေလောင်းထားတဲ့ ဖရောင်တိုင် က မီးထတောက့်စရာ မရှိဘူး..သမီးကြီးမှာ အန္တာရယ် တစ်ခုခု ကြရောက်နိုင်လို့ မီးထတောက့်တာ..သမီးကြီးအတွက့်လဲ အန္တာရယ်ကင်းအောင်လဲ ဆေးဖော်ပေးရအုံးမှာ..ကဲ..ကဲ..အချိန်မရှိဘူး..ဆရာ..အပြင်ထွက်ပေးပါမယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..)
လိုက်ကာကို ပြန်ပိတ်ပြီး အခန်းထဲ က ဆရာမောင် ထွက်သွားသံ ကြားလိုက်ရတော့ မကြီးတစ်ယောက် အလိုလို ကြောက်စိတ်များဝင်လာပြီး င်္အကျီကြယ်သီးများအပေါ် လက်ကလေးများ ကိုင်လိုက်တော့သည်။
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
အခန်းထဲ က ဆရာမောင် ထွက်လာပြီး အိမ်အပြင်ဘက် က သားအမိနှစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
သားအမိနှစ်ယောက် ဆရာမောင်ကို ကြည့်နေကြသည်။
ဆရာမောင် က အိမ်နောက်ဖေးထွက်သွားသည်။
ဆရာမောင် အိမ်သာတက်နေပုံ တွေ့နေရသည်။
၂ မိနစ့် အတွင်းမှာ ဆရာမောင် ဆင်းလာခဲ့သည်။
ဆရာမောင် က မမြင့် သားမိကို လက်ပြလိုက်သည်။
မမြင့် လဲ လက်ပြလိုက်မိသည်။
ဆရာမောင် အိမ်ထဲဝင်ပြီး ရေကရားထဲကို ရေကို ရေခွက်ထဲ ထဲ့ငှဲ့လိုက်ပြီး ပုဆိုးခါးပုံစ အတွင်းက ဆေးပုလင်းလေးကို လူမမြင်အောင် စားပွဲအပေါ် တင်လိုက်ပြန်သည်။
မိိမိ လက်မှာ ပေပွနေသော ဆေးများကို အနီးက လက်သုပ်ပါဝါကို သုတ်လိုက်ပြန်သည်။
ဘာကြောင့်များ လက်မှာ ဆေးရည်များ ပေပွသွားတာလဲ မသိပါ။
ဆေးပုလင်းကလေးမှာ ဆီလိုလို အရည်များက တွဲလဲခိုနေကြသည်။
ဆရာမောင် ဓာတ့်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို မသိမသာ ပိတ်လိုက်သည်။
အခန်းထဲ အရောက်မှာ လိုက်ကာအစ အနားကပ်ပြီး
(အကြီးမ..ဆရာဝင်လာလို့ ..ရပြီးလား..)
(ဟုတ်..ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…ဆ..ဆ..ဆရာ..)
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
ဆရာမောင် လိုက်ကာကလေး မလိုက်ပြီး အခန်းငယ်ကလေးထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
ရှက်စွာသော မိန်းကလေး ခေါင်းငုတ့်ပြီး ရပ်နေသလို လက်နှစ်ဖက် က မိမိအရှက်နေရာကို ဖုံအုပ်ထားသည်။
ဆံပင်အရှည်ကလေးနဲ့ ပျိုပြစ့်လှပကြော့ရှင်းသော ခန္ဒာကိုယ် အချိုးအစား က သူနေရာနဲ့သူ ထုဆစ့်ပုံဖေါ်ထားသည်။
လုံးကျစ့်သော အသားစိုင် အထုအထည်နဲ့ သေးငယ်သော ရင်သားများ က ရပ်နေသူ အလှကို ထင်ဟပ်စေသည်။
(ကဲ့..သမီး အကြီးမ ..အိပ်ယာအပေါ်ကို အိပ်ပေးပါ ..ဆရာ..ဆေးလိ်မ်းတော့မယ် မရှက်ပါနဲ့ ဒါက ဆေးဖော်နေတာလို့ မှတ်ပါ..ဆေးရုံမှာ ခွဲစိတ်ခန်းမှာ သမီးရဲ့ ခန္ဒာကိုယ် ဒီအတိုင်းဘဲ ထားပေးရတာဘဲ သမီး..ရှက်မနေနဲ့ ..ဆရာ..အားလုံးကို မြင်ရပါတယ်..လာလာ..အကြီးမ..)
အကြီးမ ရှက်စွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။
ခြေလှမ်းကလေး နှစ်လှမ်းစာ အိပ်ယာအနားကို သွားလိုက်သည်။
အိပ်ယာ အလယ်မှာ ရပ်ပြီး ဖြေးညှင်းစွာ လက်ယှက်အုပ်ထားပြီး ထိုင်နေလိုက်သည်။
(ကဲ..အကြီးမ..အိပ်လိုက်..အိပ်လိုက်..)
ပြောပြီး ထိုင်နေသူ အကြီးမကို လက်မောင်းတစ်ဖက် ကို ဆရာမောင် လက်ကြမ်းကြီး က နုစက့်အိနေသော အကြီးမ လက်မောင်းကလေးအား ကိုင်တွယ်ပြီး အိပ်ယာအပေါ်ကို အိပ်စေလိုက်သည်။
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
အိပ်ယာထက်မှာ ပက်လက်ကလေးနဲ့ အကြီးမ မိမိအရှက်နေရာကို လက်နှစ့်ဖက် က ဖုံအုပ်ထားနေရသည်။
ဆရာမောင် အနီး က ဇလုံတစ်ခုကို ယူပြီး အနီးက ဆေးပုလင်းကို ယူပြီး အရည်များ လောင်းထဲ့လိုက်သည်။
ဆေးပုလင်းလား အရက်ပုလင်းလား ကွဲပြားဖို့ မကြီးမသိပါ။
အရက်ပုလင်း မှတ်နေသည်။
ဆေးရည် က နှမ်းဆီ အနံ့မျိုး ရနေသည်။
ဆရာမောင် က
(ကဲ..အကြီးမ ဆရာက..သမီးခန္ဒာကိုယ် အပေါ် ဆေးလိမ်းတော့မယ် မျက်စိ့မှိတ့်ထားပါ..)
အကြီးမ မျက်စိ့ကို မှိတ့်ထားလိုက်သည်။
(ဥုံ´´´´ဝိဇ္ဇာအပေါင်း..ဆရာကောင်းတို့..ယနေ့ယခု အချိန်အခါသမယမှာ ဆေးစွမ်းများကို ကူညီကြပါ´´´ဥုံး…အမှောင်ပါရောဂ..အဖျက်များ..ကင်းပါ…ရှင်းပါ..ဖယ်ရှားပေးပါ..ဥုံး……….)
အိမ်ထဲ က ဆေးကု ဆေးဖော်နေသံကို အိမ်အပြင် က သားမိ ကြားနေရသည်။
မမြင့် ရင်ထဲမှာ ဆေးအောင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းနေမိပြီး လက်အုပ်ချီ ကန့်တော့နေတော့သည်။
လက်အတွင်း က ကြိမ်လုံးက အလယ်မှာ ရှိနေပါသည်။
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
ဆရာမောင် အကြီးမ လက်များကို ဆေးများလိမ်းချယ်ပေးနေသည်။
လက်တစ်ဖက်ပြီးတော့ နောက်လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်းယူပြီး လိမ်းချယ်ပြန်သည်။
(ဥုံး…..ဥုံး…ဥုံး….)
မန္ဏန်းများ ရွက်ဆိုသံများနဲ့ ဆေးဖော်နေသော ဆရာမောင် လက်ကြီး က အကြီးမ ဗိုက့်အပေါ်ကို ရောက်လာပြီး ပွတ့်သပ့်နေပြန်သည်။
(ဥုံး…ဥုံး…..ဥုံး….)
အထက်ကို တက်တက်လာသည်။
အကြီးမ ရင်သားအနီး က ပြန်ဆင်းသွားတော့ အကြီးမ မျက်လုံးကလေးမှာ မှိတ့်ထားလျှက်နဲ့ မျက်သားအရည်ခွံကလေးမှာ လှုပ်နေသည်။
ဆရာမောင် လက်ကြီးက ရင်သားအပေါ်ကို တစ်ဝက်တိတိ တက်သွားပြီး အောက်ကို ပြန်ဆင်းသွားသည်။
တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ့်ဆတ့်တုံသလို အကြီးမ ခံစားရမိသည်။
လက်ကြီးပြန်ဆင်းသွားတော့ ဆီခုံအနီး အမွှေးကလေးများ ကို ထိသွားသည်။
(ဥုံး.´´´´ဥုံး´´´´´ဥုံး°°°°)
ဆရာမောင် လက်ကြီးက အပေါ်တက်လာပြီး ရင်သားတစ်ခုလုံးကို ပွတ့်သပ့်ပေးပြီး အထက်ကို တက်သွားသည်။
အောက်ကို ပြန်ဆင်းပြီး ရင်သားများကို ပွတ့်သွားပြန်သည်။
ဆီခုံအနီး ထိခိုက်မိပြီး အထက်ကို ပြန်တက်သွားပြန်သည်။
(ဥုံး….°°°°°ဥုံး“´´°°°°°)
ရင်သားများကို ညှင်သာစွာ ပွတ့်သပ့်ပေးပြီး အထက်ကို တက်သွားသည်။
မကြီး ပုခုံအရိုးများအနီးကို လက်ကြီးနှစ်ဖက် က ပွတ်သပ့်ပေးသလို ဇလုံအထဲမှာ ဆေးပြန်ယူချိန်မှာ လက်တစ်ဖက်က မကြီး ခန္ဒာကိုယ် အပေါ် က ခဏလေး ထွက်ခွာပြီး ပြန်ရောက်လာသည်။
မကြီး ဗိုက်ကလေးမှာ တဇတ့်ဇတ့်တုံခါနေသည်။
မျက်လုံအပေါ် က မျက်ခွံသားကလေးမှာ မျက်စိ့မှိတ့်ထားရင်း လှုပ်ခါနေသည်။
ဆရာမောင် က
(အကြီးမ..ရည်းစားမရှိဘူးနော်..ဟုတ်လား..)
အသံတိုးတိုးနဲ့ မေးလိုက်တော့
(အင်း°°°°မ…မ..မရှိပါဘူး..ဆရာ…)
(အေး..စိတ်က ရည်းစားဆီ ..ရောက်မနေနဲ့…ဆေးလိမ်းသော လက်ကို အာရုံထားပါ..)
(ဟ.ဟုတ့်…ဟုတ့်..က..ကဲ့…)
ဆရာမောင် က ဆက်ပြီး မန္ဏန်းများ ရွတ့်ဆိုပြီး ပွတ့်သပ်နေပြန်သည်။
(ဥုံး°°°´´´´ဥုံး……´´´´´´)
ဆရာမောင် လုပ်သမျှ စိတ်ကို လက်ကြီးထံ ပို့နေပေမဲ့ မိမိစိတ်ထဲမှာ လူတစ်ယောက်ကို မြင်နေမိသည်။
ဆရာမောင် က အကြီမ ခန္ဒာကိုယ်ကို ဆွဲပြီး စောင်းလိုက်သည်။
မကြီး အလိုက်သင့်ကလေး ဆရာမောင်ဘက်ကို စောင်းပေးလိုက်သည်။
ဆရာမောင် အကြီးမ လက်တစ်ဖက်ကို မိမိတင်ပြင်ခွေထားသော နေရာကို လက်ချပေးပြီး နောက်ကျောပြင်ကို ဆေးလိမ်းပေးနေလိုက်သည်။
မကြီး လက်ကို ပြန်ပြီးနေရာရွေ့လိုက်သည်။
ဆရာမောင် က ကျောပြင်အပေါ်မှာ ဖင်တုံအပေါ်ကို ဆေးများ လိမ်းချယ်ပေးပြန်သည်။
အကြီးမ ဖင်တုံကြီးမှာ တုံခါနေတော့သည်။
ဆရာမောင် နည်းနည်း နေရာယူဖို့ အကြီးမ ဘယ်လက်ကို ဆွဲပြီး ခန္ဒာကိုယ်အား တစ်ဖက်ကို ဆေးလိ်မ်းပြန်သည်။
အကြီးမ လက်ကြီး က ဆရာမောင်ထားခဲ့သော တင်ပြင်ခွေအပေါ်မှာ ရှိနေပြီး ဆရာမောင် ဒူးနဲ့ အကြီးမ ရင်သားက ထိကပ်နေသည်။
တစ်စောင်းကလေးဖြစ်ပြီး ဆေးလိမ်းခံနေသော မကြီး လက်ကြီးထံကို စိတ်ရောက်သွားတေ့ာသည်။
ဖင်ကြားထဲအထိ ပွတ့်ပြီး ဆေးလိမ်းနေသော လက်ကြီးတစ်ဖက့် နောက်ပြီး မိမိပေါင်းလုံးကြီးကို ဆေးများလိမ်းပြီး ပွတ့်သပ့်နေပြန်သည်။
တင်ပြင်အေပါ် က မာမာတစ်ခု ကို အကြီးမ လက်ပြင််နဲ့ ထိမိနေသည်။
(ဥုံး…´´´´ဥုံး….´´´´)
အကြီးမကို ပက်လက်ကလေး ဖြစ့်အောင် ပြန်ပြီး နေရာယူပေးရင် ရင်သားနေရာက လက်ကြီးနဲ့ တွန်းပြီး ပက်လက်ကလေး လုပ်လိုက်သည်။
ပက်လက်ကလေး မကြီး ဖြစ်သွားပြန်သည်။
ပက်လက်နေသော မကြီးကို
(အကြီးမ ဖောင်စီးတော့မှာ ခြေထောက့်ကို အပေါ်ထောင်ထား…)
အကြီးမ ခြေထောက်ကို အပေါ်ထောင်ပေးလိုက်သည်။
ဇလုံးထဲက ဆေးများကို ယူပြီး ပေါင်ကို ထိုင်နေလျှက် ဆေးလိမ်းပေးပြန်သည်။
(ဥုံး…..ဥုံး….´´´´´´´)
ဆေးများလိမ်ကျံပေးရင် ပေါင်ကလေး တစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဆရာမောင် ကားပေးလိုက်သည်။
မကြီး ပေါင်ကလေး ကားသွားပြီး လက်ကြီး က မကြီး ခွဆုံကို ဆေးယူပြီး လိ်မ်းပေးလိုက်သည်။
(အအအ..ဆရာ…ဆ…အအအ..ဆရာ..)
(မရှက်နဲ့..ဘာမှ မဖြစ်ဘူး..ခဏလေး..ခဏလေး..)
(အအအ..အအ..ဆ…ဆ…)
မကြီး ခန္ဒာကိုယ် ဘယ်ညာလူးသွားသည်။
(ဥုံး…..ဥုံး….ဥုံး……)
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
မကြီး မနေနိုင်သလို ဖြစ့်နေသည်။
ဆရာမောင် လက်ကြီးထံ စိတ်က အားလုံးရောက်သွားသည်။
ဆရာမောင် က
(အထဲကို ဆေးက အကုန်မဝင်ဘူး..)
(အအအ..အအအ..ဆ..ဆ..ရာ..)
အကြီးမ လက်ကိုယူပြီး ပုဆိုးအလယ်ကို ယူထားပြီး နေရာချလိုက်သည်။
(ဆ..ဆ..ရာ…ဘာ..အအအအ..)
(ဝါးလုံးကိုင်ရတယ်..ဖောင်အပေါ်ရောက်နေပြီး..ဆေးက အထဲအထိ မဝင်သေးဘူး…)
(အအအ..အအ..ဆ..ဆ..ဆရာကြီး..အအအ)
(ကဲ အကြီးမ ဝါးလုံးကို ကိုင်ထား..)
အကြီးမ ပုဆိုးအပေါ် က မာမာအရာကြီးကို ကိုင်ပေးလို်က်သည်။
ဆရာမောင် လက်ကြီး က
(အအအ…အအအ…အအ..)
(ဝါးလုံးကို သေချာကိုင်ပေးထား..)
အသံတိုးတိုးကလေး ပြောပြီးနောက်မှာ အသံအကျယ်ကြီးနဲ့
(ဥုံး…ဝိဇ္ဇာအပေါင်း ဆရာကောင်းတို့..မကြာခင် ဆေးများကို စီမံပါတော့မယ် ကူညီညာဝိုင်းပြီး မှိုင်းမကြပါ…ဥုံး…..´´´´´´)
ဆရာမောင် က ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသော အကြီးမကို တိုးတိုးကလေး ပြောလိုက်သည်။
(အကြီးမ ဆေးတွေ အထဲကို လိ်မ်းဖို့ အချိန်ကြပြီးနော်..)
(အအအ..အအအ..ဟုတ်ကဲ့…)
(အေး..အကြီးမ အနေနဲ့ မရှက်နဲ့ ဆရာဝါးလုံးကို ဆေးလိမ်းပေးရမယ်..)
(ရှ..ရှ..ရှင်..ဆ..ဆ..ဆရာ..)
(ကဲ..ရှက်မနေရဘူး ..ရှက်မနေနဲ့ ကဲ ဆေးယူ..လိုက်..)
ပြောပြီး ဝါးလုံးအပေါ်က လက်ကို ဆွဲယူပြီး အနီးက ဇလုံထဲကို မကြီး လက်ကို နှစ့်ပေးလိုက်သည်။
ဆရာမောင်လက်တစ်ဖက် က ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်သည်။
ဆရာမောင် ခါးအပေါ် က ပုဆိုးကြီးသည် အောက်ကို ပြေလျှော့ကြသွားပြီး ဆရာမောင် ဖင်တုံနဲ့ ပေါင်တစ်ဝက် က ပေါ်ထွက်သွားသည်။
မကြီး လက်ကို ဆရာမောင် ဆွဲယူပြီး ဝါးလုံးအပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပြီး
(ဝါးလုံးကို ဆေးလိမ်းပေးလိုက် အကြီးမ…)
ပြောပြီး မကြီးလက်ကို အလွတ်အကျွတ် ဝါးလုံးအပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပြီး ဆရာမောင် လက်ကြီးက အကြီးမ ခွဆုံအပေါ်ကို ရောက်သွားပြီးနောက်မှာ
(အအအအအ..အအအ..အအ..)
ဆရာမောင် ဝါးလုံးကို အကြီးမ ဆေးများလိမ်းကျံပေးမိသည်။
ခဏ အကြာမှာ ဆရာမောင် က
(အကြီးမ ဆေးထဲ့တော့မယ် အထဲအထိ လိမ်းပေးတော့မယ်နော်..)
(အင်း…ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ..)
အကြီးမ ဆရာမောင် ဝါးလုံးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ဆရာမောင် ထလိုက်သည်။
အောက်က ဝတ်လစ့်စလစ့် အကြီးမ ဝါးလုံးကို ကြည့်နေသည်။
ဆရာမောင် ထရပ်လိုက်တော့ ပုဆိုးကြီး က အနားမှာ ခြေရင်းမှာ ပုံကြနေပြီး ပုဆိုးကို ကျော်ခွသွားပြီး အကြီးမ ခြေထောက့် နှစ်ချောင်းကြား နေရာယူလိုက်ရင် ဒူးထောက့် ထိုင်လိုက်သည်။
အကြီးမ အပေါ်ကို လက်ထောက့်ပြီးနောက့်…
ဖိချလိုက်ပြီး
(ဆေးက အထဲကို အကုန်လိမ်းပြီးရင် ပြီးပြိီးနော် အကြီးမ..)
(အင်း…)
အသံတိုးတိုးကလေးများ ပြောကြပြီးနောက်မှာ ဆရာမောင် လက်ကြီး က…
ဥုံး…အသံကြိီး အပြင်က သားအမိကြားရပြီးနောက်မှာ အကြီးမ အသံကို ကြားရသည်။
သားအမိနှစ့်ယောက် ၁၅ မိနစ့်ကျော်ကျော် ဘာအသံမှ မကြားခဲ့ရဘဲ သမီးအကြီးမ အသံကို ကြားရတော့ ဒါဟာ အဖျက်အမှောင် ပါရောဂများ ဝင်လာတယ် ထင်မိသည်။
(အား…ဆရာ..ဆရာ..နာတယ်..အီး…ဟီး..)
အသံတစ်ခု ကြားမိသလိုလို….
ငယ်စဉ့်ကတဲ့က ဗေဒင် အင်း အိုင် မန္ဏန်း ယတြာ ချစ်ဆေး ဆေးကု ကာမ ဆေးနည်းများ ရှာပြီး လုပ်ခဲ့တာ ဆေးဆရာများထံ ပညာသင်ရင်း အစပြုပြီး ဆေးဆရာလောက ဂိုဏ်လောက ကို ခြေစုံပစ်ပြီး ဝင်ရောက်ခဲ့တာ ကြာပါပြီး ယခုလို အပျိုစစ်စစ်များကို စားဝါးခဲ့တာ နောကျေနေပြီး။
မကြီး အော်သံနဲ့ ဆရာကြီး မန္ဏန်း ရွတ်ဖတ်သံ က ပြိုင်တူ ထွက်သွားသည်။
ဆရာကြီး အသံက အကျယ်ဆုံး ထွက်နေသည်။
ဆရာမောင် ငြိမ်သွားတော့ မကြီး က
(ဆရာကြီး..ပြီးပြီးလား..ဖယ်တော့လေ..)
အပေါ် က ဖိထားသော ဆရာမောင် က ပက်လက်ကလေး အိပ်ပေးထားသော မကြီး ရင်သားကလေးများကို ပွတ့်ခြေပြီး
ဆရာမောင် ခေါင်းကလေး က မကြီး ခေါင်းအနား က ဆင်ပြီး မကြီး ရင်သားကို စို့လိုက်ပြန်သည်။
(အား…ဆရာကြီး ယားတယ်..ဟိ..ဟိ..)
(ခဏလေးပါဟာ..စို့ချင်လို့ပါ..)
မကြီး လာကိုင်သော ဆရာမောင် ခေါင်းအပေါ် က လက်နှစ်ဖက်ကို ဆရာမောင် လက်ကြီးနှစ်ဖက် က ဖမ်းဆွဲပြီး မကြီးရဲ့ရင်သားကလေးများကို ပါးစပ့်ဖြင့် လိုက်ဖမ်းယူ စို့ပေးလိုက်သည်။
(ဟိ..ဟိ..ယားလို့ပါ..ဆရာကြီးရယ်..ဟိဟိ..)
(ဥုံး….ဥုံး…ဥုံး….)
ဆရာမြ အပြင်က လူတွေကြားအောင် လုပ်နေပြီးနောက့်
(ဆေးလိမ်းပေးတာ ..ကောင်းလား..အကြီးမ..)
(ဟင်း..ဆရာကြီး က လင်မယားလို လုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား..လူကို နာနေတာ..အမေနဲ့ ညီမကလေး ကြားမှာ ကြောက်လို့ အသံသိပ့်မထွက်ရဲ့ဘူး အရမ်းနာတာ ဆရာကြီးဟာကြီး က ..မကောင်းပါဘူး…နာတယ်..)
(အော်..နာတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား…)
(အင်း..နာတယ်..)
(ကိုင် နာအုံး..နာအုံး..)
(အအအ..အအ..လုပ်ပြန်ပြီး ဆရာကြီး..မပြီးသေးဘူးလား..)
(ပြီးတော့မှာပါ ဆယ်ချက်လောက် ကျန်သေးတယ် ခဏလေးနော်..)
ပြောပြီး အကြီးမ ပေါင်ကို အပေါ်ထောင်
(အား..ဟား..မရဘူး..ဆရာကြီး..နာတယ်..အအအအ..ဟို..ဟို…ဆယ်ချက်..ပြည့်ပြီး..အမယ်လေး အောင့်သွားတာဘဲ..)
ဆရာမောင် စဉ်းစားပြီးတော့ ရပ်လိုက်သည်။
(အေး..ဆယ်ချက်ပြည့်သွားပြီး…ဘယ်အနား က အောင့်သွားတာလဲ အကြီးမ..)
(အတွင်းထဲက ဆီခုံမှာ အောင့်သွားတာ..လုံးလုံးကြီး ဖြစ့်သွားတယ် ဆရာကြီး..)
(ကဲ..အကြီးမ ထလို့ရပြီး..)
ပြောရင်း ဆရာမောင် အပေါ်က ထလိုက်သည်။
အပေါ်က ဆရာမောင် ထသွားတေ့ာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသူ မကြီး ကို်ယ်တုံးလုံနဲ့ အိပ်ယာအပေါ်မှာ အားယူလက်ထောက့်ပြီး ထလိုက်သည်။
မိမိပစ္စည်းကို ငုံကြည့်မိသည် သွေးများ ပေပွနေသည်။
အောက်ကို ဆက်ပြီး ပေါင်ကားပြီး ကြည့်မိသည် သွေးစများ စွန်းထင်နေသည်။
ဆရာမောင် က ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး လိုက်ကာကို ဖယ်ပြီး ဓာတ့်ခန်းထဲကို သွားပြီး အကြီးကို ပြောလိုက်သည်။
(မကြီး..ဟိုအနား က တဘက်ကို ယူပြီး ဆေးတွေကို သုတ်လိုက်ပါ နောက်ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေ သေသေချာချာ ပြန်ဝတ်ပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ..)
အကြီးမ အဝတ်အစား ဝတ်နေစဉ့်မှာ အခန်းထဲက ဆရာမောင် ထွက်သွားပြီး အပြင်က သားမိကို လက်ပြနုတ်ဆက်လိုက်သည်။
မမြင့် လဲ ပြန်လည် နုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ဆရာမောင် စားပွဲအပေါ် က ရေကို ယူသောက်လိုက်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။
မမြင့် ရင်တမမ ဖြစ်နေသည်။
နာရီဝက်အတွင်းမှာ ပြီးသွားပုံရသည်။
၅ မိနစ့်ေလာက့် က ဥုံး အသံေပျာက်သွားတာပါ။
ယခုလို အမြန်ပြီးသွားတာ တော်သေးတယ် မှတ်သည် သားမိ နှစ်ဦး အိမ်ကလေးကို ကြည့်နေကြသည်။
ဆရာမောင် အခန်းထဲကို ပြန်ရောက်သွားသည်။
လိုက်ကာ အတွင်းကို လှမ်းမေးလိုက်သည်။
(အကြီးမ ပြီးပြီးလား…)
(ခဏလေး..ပြီးတော့မှာ ..ဆရာကြီး..)
(အော်..အေး..အေး..ဆရာကြီး..ဒီက စောင့်နေမယ်နော်..)
(ဟုတ်ကဲ့ ..ဆရာကြီး..)
လိုက်ကာကို မပြီး မကြီး ထွက်လာခဲ့သည်။
ဆရာကြီး က ကျောက်သင်ပုန်းကို ယူပြီး အင်းကွက်များ ချရေးနေပြန်သည်။
(ဆရာကြီး ..ရောက်ပြီး..)
(အော်..အေးအေး..ထိုင်ထိုင်..အကြီးမ..ဒါနဲ့ အကြီးမကို မေးရအုံးမယ်..မှန်မှန်ဖြေနော်..)
(ဟုတ်ကဲ့ ..ဆရာကြီး..)
(လွန်ခဲ့သော တစ်ပတ့် သိုမဟုတ် ၁ရက် ၂ ရက်.က အကြီးမ အရိုက်ခံရသလား..)
(ဟုတ်ကဲ့..အရိုက်ခံရပါတယ် ..ဆရာကြီး..)
(အေး..နောက်ပြီး..အကြီးမ လက်ကို သို့မဟုတ့် ပါးကို တစိမ်း လူတစ်ယောက် က ဒီနှစ့်အထဲမှာ လင်မယားစိတ်နဲ့ ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ဘူးသလား..)
(ရှင်..ဟို..ဟို..)
(မရှက်နဲ့ ရဲရဲပြောပါ..အကြီးမ..)
စားပြီး နားမလည် လုပ်နေသူ အသံက မာနေပြန်သည်။
(ဟုတ်..ဟုတ်..ဟို..ဟို..ကျွှန်မကို ..လိုက်ပြောတဲ့..အလုပ်ရုံထဲက..ကောင်ကလေး က လက်ဆွဲပြီး နမ်းပြေးဘူးတယ်..ကျွှန်မ သူကို မချစ်ပါဘူး..ဆရာ..အခုထိ လိုက်ပြောနေတယ်..)
(အေး…ထင်တယ်…ထင်တယ်..ကဲ အကြီးမ..ဒီအထဲ အကြီးမ ကြိုက်တဲ့ ဖရောင်တိုင် ယူလိုက်ပါ..ဆရာအတွက့် တစ်ချောင်းပါ ယူလိုက်ပါ..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာကြီး..)
မကြီး စားပွဲအပု ကလေးပေါ်က ဖရောင်တိုင် အထုပ်ထဲက ဖရောင်တိုင် နှစ်ချောင်း ယူလိုက်သည်။
(ပေး..ဆရာကို တစ်ချောင်း..)
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..ရော့ပါရှင့်..)
ဆရာမောင် လက်ထဲကို ဖရောင်တိုင်ကိုင်ပြီး ကျောက်သင်ပုန်းအပေါ် စာရေးလိုက်ပြီး ဖရောင်တိုင် ကိုင်ထားသော လက်သည် အောက်ကို ခဏရောက်သွားပြီး မကြာခင် ဖရောင်တိုင် ကိုင်သော လက်ဖြင့် ခေါင်းကုတ့်လိုက်သည်။
(ဟာ..ဆေးအောင်ပါမလား ..မသိဘူး…)
(ရှင်…ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဆရာ..)
(ဆေးက အပျိုစင် စစ်စစ်မှ အောင်မြင်တာ..ကဲ အကြီမ နဲ့ ဆရာ ဘယ်သူက အောင်မြင်သလဲ မအောင်ဘူးလဲ သိရအောင် ဖရောင်က သက်သေတည်ပြလိပ်မယ်..ကဲ အတူတူ ရေထဲကို စိမ်ကြမယ်..မအောင်တဲ့သူ က မီးတောက့် လောင်းကျွမ်းသွားပြီး အောင်တဲ့သူ က ၁၁ မီးကွင်းတယ်..ကဲ ရေထဲကို စိမ်ကြမယ်..)
ဆရာမောင် က မကြီးနဲ့ အတူတူ ခွက်ထဲက ရေထဲကို နှစ်လိုက်ကြသည်။
(ကဲ အပေါ်ကို ယူလိုက်ကြစို့..ဖရောင်တိုင်ကို ကြည့်ကြမယ်..)
ရေခွက်ထဲက ဖရောင်တိုင် ယူပြီး ထောင်ထားလိုက်ကြသည်။
မကြာခင်မှာ မကြီးလက်ထဲ က ဖရောင်တိုင်ကလေးမှာ အငွေ့များ ထွက်လာပြီး မီးတောက့်ငယ် တစ်ခု က ထင်ရှားစွာ ထွန်းလင်းသွားခဲ့သည်။
(ဆ..ဆ..ဆရာ..ဘယ်..ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ..ဆရာရယ်…)
(အင်း…အကြီးမ က စည်းကျိုးသွားတာပါ..မပူနဲ့..အငယ်မကို ..ဆေးဖော်ရမှာဘဲ..)
(ဟင်းအင်း..မရဘူး…ညီမလေး က ငယ်သေးတယ်..ဆရာ..သူ..သူ..ဆေးလိမ်းတာ မခံနိုင်လောက့်ဘူး..ဆရာ..)
(အေးလေး..အကြီးမ..မဖော်စေချင်ရင် ကံတရားအတိုင်းဘဲပေါ့..သမီးတို့ အဖေ က ငါတို့ထက် ပိုပြီး အစွမ်းရောက်သွားပြီး ငါတို့က ရှုံးသွားပြီး သမီးတို့ အဖေ က နိုင်သွားပြီး အစွမ်း ၂ ဆ တိုးသွားပြီး..)
(ရှ..ရှ..ရှင်..ဆရာကြီး..ကျွှန်မ ကို ထပ်ပြီး ဆေးလိမ်းလို့ မရဘူးလား…)
(မရတော့လို့ပါ..အကြီးမရယ်..ရရင်..လိမ်းပေးမှာပေါ့..)
(ညီမလေး က ငယ်သေးတယ်..ဆရာကြီး..ဆရာကြီး ဆေးလိမ်းတာ သူမခံနိုင်လောက့်ဘူး ဆရာကြီး..)
(ကဲ အကြီးမ ဆရာပြောမယ်..အငယ်မထက် ငယ်တဲ့သူတွေ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ယောင်္ကျားယူတာ ကြားဘူးသလား..)
(ဟုတ့်ကဲ့..ရှိပါတယ်..ဆရာ..)
(အေး…အကြီးမ အဖို့ စဉ်းစားပါ..သမီးတို့ အဖေ က ဒီထက် စိတ်ကြီးသွားရင် သမီးတို့ သားအမိကို သတ်ပစ်ဖို့ အစွမ်းရှိတော့မယ်..ဆရာတို့ ရှုံးသွားပြီး..ပြန်ကြရုံဘဲ ရှိကြတာပေါ့ကွယ်..)
(ဆ..ဆရာ..ကျွှန်မ..ကျွှန်မ..)
(ဘာမှ မဖြစ့်ပါဘူး..အကြီးမ ..အငယ်မ ဆေးလိ်မ်းမရ လိမ်းမပေးဘူး စိတ်ချ နောက်ပြီး ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဆိုတာ ..ဆရာ..ရဲရဲကြီး..အာမခံပါတယ်..အငယ်မ..ကို ဆေးလိမ်းပေးရသလောက်ဘဲ ..လိမ်းပေးမှာပါ..)
(ဟို..ဟို..ဆရာကြီး..အမေသိရင်..ဘယ်လို..လုပ်မလဲ..)
(ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ က ဘယ်သူကိုမှ ပြန်ပြောလို့ မရဘူး ပြောတဲ့သူ က ဖရောင်တိုင်လို မိုးကြိုးပစ်ခံရသလို မီးလောင်ပြီး သေတတ်တယ်..စီမံသူ အချင်းချင်းဘဲ သိလို့ရတယ်..ကြိမ်လုံးကိုင် က ဘုရင်ဘဲ..သူသိရင်..သမီးတို့ အဖေ..၃ ဆ တိုးသွားမှာဘဲ နီးရာဓားကို သူဆွဲခုတ်မှာဘဲ..)
မကြီးမျက်လုံးထဲမှာ သူအဖေလက်ထဲကို ဓားကိုင်ပုံကို ပြန်မြင်မိသည်။
ငယ်ငယ် က အဖေ က အိမ်အနားနီးချင်း ဓားနဲ့ခုတ်နေပုံကို ပြန်မြင်မိပြီး.
(ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ..ညီမလေးကို ..ဆေးလိမ်းရင်..လိမ်းရသလောက့်ကလေးဘဲ လိမ်းပေးပါ..လိမ်းမရရင် မလိမ်းပါနဲ့နော်..)
(အေးပါဟာ..လိမ်းမရဘဲ..လိမ်းမပေးပါဘူး..ဟ..နောက်ပြီး နင့်အမေ က မေးရင်..အိမ်ေရာက်တော့ ..ပြောပြလိုက်..နင့်ကို..ငါဆေးဘယ်လို လိမ်းပေးတာ..)
(ဟာ..ဆရာကြီး..အမေက..သတ်မှာပေါ့..)
(ကဲ..ကဲ..နာရီမောင်း အချိ်န်နီးနေပြီး..သွားကြစို့..အော်..နေအုံး ဒီဖရောင်တိုင်ကို ထမ်ိန်ထဲ ထဲ့ထားလိုက်အုံး..သူက..နင့်အတွက့် အဆောင်ဘဲ..သေချာလုံအောင် ထဲ့ထား..စည်းပေါက်ရင် ထပြီးလောင်တတ်တယ်..နင့်အဖေ က မီးတောက့်ရင် သိတယ်..)
မကြီး လုံချည်ကို ပြင်ဝတ့်ပြီး ခါးပတ်ကျစ့်အတွင်း ထပ်ဆင်အောက်မှာ လုံထွေးပြီး ဖရောင်တိုင်ကို သိမ်းဆီးလိုက်သည်။
ကြောက်တော့ ကြောက်မိပါသည်။
မတော် ဖရောင်တိုင် မီးထတောက့်မှ ကြောက်မိပါသည်။
အခန်းထဲ က မကြီး ထွက်လာခဲ့သည်။
အိမ်ထဲ က အမ က ထွက်လာသည်။
မမြင့် နဲ့ မငယ် ကြည့်နေမိသည်။
ဆရာမောင် က အိမ်အပြင်ဘက် နေရိပ်သော သစ်ပင်အနီး က ထိုင်နေသော သားအမိ နှစ်ဦးထံ ရောက်လာသည်။
ဆရာကြီးဦးမောင် ရောက်လာတော့
မမြင့် က
(ဆရာကြီး ပြီးပြီးလား ..)
(မရဘူး စီမံလို့ မရဘူး ဆေးမအောင်ဘူးဗျ)
ချွေးများသုတ်ပြီး ပြောနေမိသည်။
(ရှင် ဒါဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲ ဆရာကြီးရယ်..)
(အငယ်မ ကို စီရင်ကြည့်မယ်လေ ဆေးအောင်ချင် အောင်မှာ..)
အမေဖြစ်သူ သမီးအကြီးကို မသိအသာလေး အကြည့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
ဘယ်နဲ့လဲ အကြည့် သမီးကြီး ခေါင်းခါပြသည်။
သမီးအကြီး ဒေါ်မြင့် အနားမှာ ထိုင်နေလိုက်သည်။
(သမီး အဆင်မပြေဘူးလား..)
(သမီး မသိဘူးအမေ..)
မမြင့် က
(ကဲပါ ဆရာကြီးရယ် အငယ်မ ကို စီမံကြည့်ပါအုံး အတတ်နိုင်ဆုံး ဆေးစွမ်းအောင်..လုပ်ပါ..)
ဆရာကြီးမောင်
(အေးဗျာ ဆေးက အစွမ်းပါ ခင်ဗျ သမီးအကြီး က မအောင်ဘူး ဖြစ်နေတာ ကဲ အငယ်မကို အခန်းထဲ လွှတ်လိုက်တော့ဗျာ)
ပြောပြီး ဆရာမောင် က အိမ်ထဲ ပြန်သွားလိုက်သည်။
အနီးက စားပွဲပေါ် က ရေခပ်ထားသော ရေခွက်ကို ကောက်သောက်လိုက်ပြန်သည်။
ဆရာမောင် အိမ်ထဲ အတွင်းက ဓာတ့်ခန်းထဲကို တံခါးဖွင့် ဝင်သွားလိုက်သည်။
(ကဲ သမီးငယ် သမီးငယ် ကယ်မှ ရမယ်နော်..မမကြီး က ဆေးမအောင်ဘူးတဲ့..)
(ဟင်းး…ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေရယ်..သမီးသွားလိုက်ပါမယ်..)
သက်ပျင်းရှည်ဆွဲပြီး ပြောလိုက်ပြီး အငယ်မ အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
အိမ်အပြင်ဘက် က သားအမိ နှစ်ဦး ကျန်ခဲ့သည်။
အကြီးမ ညီမငယ်ကို ဘာပြောရမှန် မသိပါ မိမိစိတ်ထဲမှာ ကြောက်စရာကောင်းသော အဖေ မျက်နှာကို မြင်မိပြန်သည်။
တရွေ့ရွေ့ နဲ့ ညီမငယ် အငယ်မ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဓာတ့်ခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။
မမြင့် သမီးအကြီး ပုခုံကလေး ပုတ်ပြီး သမီးငယ် မမြင်ရတော့မှ
(ကဲ သမီးကြီး ဘာကြောင့်များ ဆေးမအောင်တာလဲ..)
(ဟို…ဟို…သမီးမသိဘူး အမေ..မ..မ..မအောင်ဘူးတဲ့..နောက်ပြီး…နောက်ပြီး..)
ဆရာမောင် သတိပေးစကားများ ကြားယောင်ပြီး ကျက်သီးများ ထမိပြန်သည်။
အခန်းထဲမှာ ညီမငယ်ကို ပြေးမြင်မိနေသည်။
အခုချိန်ဆိုရင် ညီမငယ် တစ်ယောက်…ဘယ်လိုများဖြစ်နေမလဲ မိမိလိုဘဲ စားပွဲအနားကို ထိုင်နေပြီးလား..
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
အခန်းထဲကို မငယ် ရောက်သွားတော့ ဆရာမောင် က
(အငယ်မ ဒီကို လာခဲ့..)
ပြောပြီး လိုက်ကာကို ဆွဲလိုက်သည်။
(ဆရာကြီး ဒီအပေါ်မှာ အိပ်ပေးရမှာလား..)
(အေး..ဟုတ်တယ်..အိပ်လိုက်..အိပ်လိုက်..)
(ဟုတ်ကဲ့ ..ဆရာကြီး..)
အငယ်မ အိပ်ယာအပေါ်ကို အိပ်ပေးလိုက်သည်။
ဆရာမောင် က အငယ်မ ဘေးမှထိုင်ပြီး..
(ကလေးမ အပျိုစစ်စစ်..ဟုတ်တယ်နော် ရည်းစားတွေ ဘာတွေရှိသလား..)
အိပ်ပေးနေသော အငယ်မ က
(ဟင်းအင်း..မရှိပါဘူး..အဖေ က ဘယ်မှ သွားတာ လာတာမကြိုက်ဘူး..အိမ်မှာဘဲ နေရတာ..)
(အော် ဟုတ်တာပေါ့ ..ကဲ..ဆရာကြီး က သမီးတစ်ကိုယ်လုံး ဆေးလိမ်းပေးရမှာ တစ်ခုမှ မကျန် ဆေးလိမ်းရမှာနော်..သမီးလေး ရှက်နေမှာဆိုလို့..ပြောပြရတယ်..)
(တစ်ကိုယ်လုံး လိမ်းမှာ..ဟုတ်လား..ဆရာ..)
(ဟုတ်တယ်..ဟိုနေရာ..ဒီနေရာ..ထိမိမှာ..အဲ့ဒါကြောင့် ကြိုပြောထားရတာ…အငယ်မ မှ မကယ်ရင် ဆရာတို့ ရှုံးသွားပြီး နောက်ပြီး ဆရာတို့ ယတြာ က သမီးအဖေထံ ဆေးအောင်သွားပြီး ဒီထက် ဆိုးသွမ်းပြီး တုတ်အစား ဓားကို ကိုင်တော့မှာ…)
(ရှင်…ဆ..ဆ..ဆရာ..အဖေ က ဒီထက် ဆိုးသွားမှာလား..)
(ဟုတ်တယ်..အခန့်မသင့်ရင်..သမီးတို့ သားအမိတစ်တွေ အသတ်ခံရတတ်တယ်..)
(ဟာ´´´´ဒါဆို..လုပ်ပေးပါ..ရပါတယ်..ဆေးလိမ်းပေးပါ..)
(အေး..ဆရာ က ဆေးလူးပေးမယ် သမီး ..)
ပြောပြီး အနီး က ဇလုံထဲ က ဆေးများကို ယူပြီး လိမ်းပေးဖို့ လုပ်ပြီး
(အငယ်မ င်္အကျီကို မတင်ပေးထား..)
အငယ်မ မိမိ ဗိုက်အပေါ် က င်္အကျီကို ဆွဲတင်ပေးလိုက်သည်။
အငယ်မ ဗိုက်သားကလေး က ဝင်းအိနေသည်။
ဆံမြှီးကျစ့် နှစ်ခု က ဘယ်ညာမှာ ခေါင်းအုံးဘေးမှာ ခွဲထွက်နေသည်။
အလွန်လှပသော ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ပျိုပြစ့်လှပနေပြန်သည်။
ဗိုက်အပေါ် က လက်ကြီး က အငယ်မ ရင်သားအောက့်နားကို လိမ်းကျံပေးရင်..
(အငယ်မ အပေါ်ကို လိမ်းတော့မှာ..)
(ဟုတ်ကဲ့ ..ဆရာကြီး..နေအုံး..အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်မယ်..)
ပြောပြီး ထထိုင်ပြီး အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်သည်။
ခဏစောင့်နေသူ ဆရာမောင်အား အငယ်မ မေးမိသည်။
(ဆရာကြီး..အမကြီးတုံး က ဒီလိုဘဲလား..)
(အေး..သူက အကုန်ချွတ်ပေးတာ..)
(ဟင်း..မမက..မရှက်ဘူးလား..)
(သူလဲ ရှက်တာပေါ့..ဟ..)
(ဟိ..ဟိ..မမကြီး..က ရှက်တတ်တယ်..ဆရာကြီး..)
(ဟာ..ဟုတ်လား..)
(အင်း…ဟုတ်တယ်..)
(အဲ့ဒါဆို..အငယ်မ က မရှက်ဘူးလား..)
(ဟာ..ရှက်တာပေ့ါ..ဆရာကြီးရယ်..ဒါပေမဲ့..ဒါက ဆေးဖော်တာလေ..ရှက်တာတွေ ဘေးဖယ်ထားရတာ..)
(အော်..အေးအေး…အကုန်လိမ်းရမှာ..အကုန်လုံး..ချွတ်လိုက်ပါ..)
(ဟာ..ဆရာကြီးကလဲ..)
(မချွတ့်ဘူးလား..ဆေးလိမ်းမရဘဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့..ဆေးမအောင်ဘဲ..ဖြစ်နေမှာပေါ့..)
(ဟာ..ချွတ့်ေးပမယ်..ဆရာကြီး..လိမ်းပေးပါ..ချွတ့်ပေးပါမယ်..)
အငယ်မ တစ်ကိုယ်လုံး မကြာမှီ ဝတ်လစ့်စလစ့် ဖြစ်သွားပြီး အိပ်ယာအပေါ်ကို လှဲအိပ်ပေးလိုက်သည်။
ဆရာမောင် သဘောကြမိသွားသည်။
အငယ်မ ပစ္စည်းတစ်ခုမှာ ဆရာကြီး အကြိုက်ဆုံး အနေအထားမှာ ရှိနေသည်။
ပက်လက်ကလေး ရှိနေသူ အငယ်မ ဗို်က်အပေါ်ကို ဆေးများ ယူပြီး လိ်မ်းချယ်ပေးလိုက်ရင်း လက်ကြီး က ရင်သားအပေါ်ကို အုပ်မိုးသွားသည်။
မငယ် ဆရာကြီး မျက်နှာကို ကြည့်နေမိသည်။
ဆရာကြီး က မငယ် ကို မကြည့်ဘဲ လိမ်းကျံပေးနေလိုက်သည်။
ရင်သားအပေါ်မှာ ဖွဖွလေး ပွတ့်ပေးနေစဉ့်မှာ
(ဆရာကြီး..ဖောင်စီးမှာ က ဘယ်အချိန်တုံး..)
(အော်..မကြာခင် စီးမှာပါ..မငယ် က စီးချင်နေပြီးလား..)
(ဟုတ်…မြန်မြန်ပြီးတော့ ..အေးတာပေါ့..ဆရာကြီးရယ်..)
(အေးပါ..လာတော့မှာ..ဆရာကြီး အောက်ပိုင်းကို ဆေးလိမ်းပြီးရင် ဖောင်စီးမယ်နော်..)
(ဘယ်လို စီးတာလဲ..ဆရာကြီး..)
(အော်..အငယ်မ က ပက်လက်ကလေး ဆိုတော့..ဖောင်ကလေးပေါ့..ဆရာကြီး က အပေါ် က တက်စီးပေးရတာ..)
(ဟင်း..အဲ့သလိုကြီးလား…အအအ..အအအဆ..ဆ..ဆရာကြီး..အအအ..အအအ..)
ဆရာမောင် လက်ကြီး က မငယ် ပေါင်ခွအလယ်နေရာကို ဆေးများလိ်မ်းပေးသည်။
(အအအအ..အအ..ဆ..ဆ..ဆရာကြီး..တက်စီးတော့…တက်စီးတော့..မရတော့ဘူး..အအအအ..)
ဆရာမောင် က အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်
(အေး နေအုံးနော် ဆရာကြီး ဝါးလုံးကို ဆေးသုတ်ပြီး အထဲကို လိမ်းရအောင် ဆေးယူလိုက်အုံးမယ်..)
(ဟုတ်ကဲ့….မြန်မြန်စီးတော့..အိမ်ပြန်ရအုံးမှာ အချိန်မရှိဘူး ဆရာကြီး..)
(အေးပါ စီးမှာပါ ဒီမှာ ဆေးလိမ်းနေတာ မတွေ့ဘူးလား..)
(ဟယ်…ဟင်..အို…)
(ကဲ အငယ်မ ဆရာကြီး ဖောင်စီမယ်နော်..)
(အင်း…စီးပေ့ါ..လင်မယားလို လုပ်ကြတာ မဟုတ်လား..ဆရာကြီး..)
(ဟာ..ဟုတ်တာပေါ့ ပေါင်ကလေး ကားလိုက်ပါအုံး ကလေးရယ်..)
(နေအုံး ..ဆရာကြီး မမ ကို ဆရာကြီး အဲ့သလိုလုပ်သေးလား..မမ က ဘာပြောသေးလဲ..ဆရာကြီး..)
(သမီး..မမ က ဘာမှ မပြောဘူး..သူလဲ အဲ့သလိုဘဲ ဆေးလိမ်းပေးလိုက်တာ..ဒါနဲ့..အငယ်မ ဆရာကြီး ဖောင်စီးမယ်နော်..)
(ဟုတ့်..)
ဆရာမောင် ကလေးမ အပေါ်ကို တက်လိုက်ပြီးတော့
(ဥုံးးးးးးးး(⊙.⊙(☉_☉)⊙.⊙))
အသံနဲ့ အတူမှာ
(အား……အမေရေ…နာတယ်…)
≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦≧◔◡◔≦
လမ်းအပေါ် က လူသုံးယောက် အိမ်ထဲကို ဝင်ဖို့ အပြေးကလေး လာကြသည်။
(ဟေး…ဘာဖြစ့်တာလဲ..အထဲ က မိန်းကလေး အော်သံကြားရတယ်..)
(ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ကျွှန်မသမီးကို ဆေးကုနေတာ..)
လူသုံးယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြိုင်တူ တံခါးကို စောင့်ကန်လိုက်သည်။
(ဝုန်းးး…)
တံခါးပေါက်ကြီးမှာ ဟင်လင်းပွင့်သွားပြီးနောက်မှာ
(ဟေး..ဘယ်သူမှ မဝင်နဲ့နော် ဒီကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်မှာနော် ဝင်ရဲ ဝင်ကြည့်စမ်း အကြောင်းသိမယ်..ဟင်းးး..)
အနီးက လူတစ်ယောက် က မမြင့်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
(ဟေးကောင်တွေ အိမ်ထဲက အော်နေတဲ့ဆီကို ပြေးသွားကြ”””””””)
မမြင့် က
(ဟိတ်..”””””မဝင်နဲ့နော်..စည်းကျိုးသွားမယ်..မသွားကြနဲ့..ဟင်း..နော်..တောက့်””””)
အနီး က အကြီးမ က သူအမေရှေ့မှာ ရပ်ပြီး အော်လိုက်သည်။
(မဟုတ်ဘူး”””””အမေ..”””””ညီမလေး..”””အစော်ကားခံနေရတာ..”””””ဟီး””””””ဟီး..””””)
မမြင့် သမီးအကြီးမ မျက်နှာမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့ တွေ့မြင်လိုက်ရပြီးနောက့်မှာ
(အောင်မလေး…”””””ဘုရား..””””ဘုရား…”””ဖ..ဖ…ဖ””””´´´´..)
မမြင့် တစ်ယောက် သူယောင်္ကျား မျက်နှာကို ပြေးမြင်မိပြီး လူတစ်ယောက် လက်ထဲမှာ မူးမေ့သွားပြီး မြေကြီးအပေါ်ကို ပြုတ်ကြသွားသည်။
(ဟာ..ဒေါ်ကြီး…ဒေါ်ကြီး…)
(အမေ…””””အမေ””””အမေ””””””)
0 Comments