မမရီလွင်ယောကျာ်းက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာ တာဝန်ကျနေသည်။ ဌာနကည်းအုပ်ချုပ်ရေးဌာနတစ်ခု။ ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။ လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိတော့ တစ်ဖက်နိုင်ငံသူဌေးတွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရပေါက်ရှာသည်။ တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။ ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေက တော်တော်အကျိုးပေးတယ်ပြောရမည်။ သူလုပ်နေသည့်ကာလအတွင်း သိန်းပေါင်းသောင်း သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။ နာမည်ခံတော့ တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ ထားပါတော့.... ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။
ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ် ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်။ အလုပ်ကထွက်ပစ်သည်။ အကျိုးဆောင်ကုမ္ပဏီဆိုပြီး အလုပ်ချဲ့ထွင်လာသည်။ ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့ အချွေအရံ အသိုင်းအဝန်းတွေများလာပြီး မိန်းမတွေ တန်းစီရှုပ်ပါလေရော။ စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်း အများကြီး။ မမရီလွင်ကိုအလှည့်မပေးနိုင်တော့။ မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲရှိသေးသည်။ သူက လေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်။
တစ်လနေလည်း မမရီလွင်အလှည့်မရောက်၊ နှစ်လနေလည်း ပေါ်မလာ၊ ငယ်ငယ်လေးတွေက ဝိုင်းဖဲ့နေကြသည်။ မြို့မှာလည်း နေတယ်လို့ကိုမရှိတော့။ ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်၊ ရန်ကုန်သွားလိုက်၊ နေပြည်တော် ရောက်လိုက် မမရီလွင် လင်နဲ့အတူမနေရ။ အလိုးမခံရတဲ့အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ရွာကိုပြန်လာသတဲ့။ ပျော်သလိုနေမယ် ဆိုပါလား။
အိမ်ထောင်ပြုပြီး ရွာကထွက်သွားကတည်းက အခုမှ အိမ်ပြန်ရောက်သည်။ မွေးစားမောင်လေးသော်က ဆယ့်သုံးနှစ်သားကျောကျော်က ထွက်သွားတာဆိုတော့ အခုအသက်နှစ်ဆယ်၊ မှတ်တောင်မမှတ်မိ။ ပုံစံချင်းကွာသွားသည်။ ခပ်ချောချော အရပ်မြင်ြ့မင့်မှ။ ငယ်ရုပ်လေးပြန်တွေးကြည့်မှရေးရေးပဲ ထင်တော့သည်။
ရီရီလွင်က အစ်မဖြစ်သူရီရီနွယ်နှင့် အထက်အောက်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက သွားအတူလာအတူ ရင်းနှီးသည်။ ရီရီသွယ်နေသွားသည့်အိပ်ခန်းမှာနေသည်။ တစ်ညပဲ အိပ်လိုက်ရသည်။ သိတော့တာပါပဲ။ သူလည်း ညသေးပေါက်ထရင်း သိလိုက်တာပါပဲ။
" ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက်..စွတ်..ပြွတ် ပြွတ်.. ပေါက်.. ပလောက် .စွပ်..ဖောင်း ..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ် စွပ်..ဖောင်း.... မောင်လေး...နာနာဆောင့်...အင့်.. ကြမ်းကြမ်းကွ... အင့်.. ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ.. ဖောင်း..အင့်.. ဟုတ်ပီ.. ဖောင်း.. ကောင်းထာ..ပြွတ်.. ဖောင်း..ဆောင့်.. အင့်..ဆောင့် ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်တော့.. အင့်.. ပြွတ်ပေါက်. ပေါက်.ပေါက်..ပွတ် ဖောင်း...ဟား...ဟား.... အားဟား... အာဟားဟား.. ဟူး.... ကောင်းထာ မောင်လေးရယ်..."
အသံကြားရုံမျှဖြင့်ရီလွင်စောက်ရည်ရွှဲနေအောင်ထွက်သည်။ သူတို့ပြီးသွားပြီမို့ သေးပေါက်ချင်နေတာကို အောင့်၍ အခန်းထောင့်အမှောင်ရိပ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်စောင့်သည်။ မကြာပါ ရီနွယ်နှင့်သော်က သေးထွက်ပေါက်တော့ တွေ့တာပါပဲ။ သူတို့ပြန်ဝင်လာမှ တံခါးကို အသာဖွင့်၍ သေးထွက်ပေါက်သည်။
ပြန်ဝင်လာပြီး ချောင်းပြန်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းက မပြတ်သေး။ ကုလားကားထက် ပေရှည်မည်ထင်ပါရဲ့။ ငုတ်တုတ်ထိုင် နားထောင်လိုက်ရုံနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားသည်။ အာဂ မောင်လေးပါလား...။ ငါလည်း အစ်မပဲ။ ရီနွယ်လည်း အစ်မပဲ...ဟင်း..တွေ့မယ်။
မနက်လင်း အိမ်သာသွားရင်းခြံထဲဆင်းတော့ မာလကာသီးတွေ စားချင်စရာမြင်ရသည်။ အပင်က မြင့်နေတော့ မခူးနိုင်။ ကုလားထိုင်ဖြင့်တက်လျင် မှီနိုင်သည်။ အဲဒီမှာပဲ အကြံတစ်ခုရတော့သည်။ နေ့လည် လူကြီးတွေ တစ်ရေးတစ်မောအိပ်ချိန်ကို စောင့်ပြီးမှ သော်က ကိုခေါ်သည်။
" မောင်လေး ခြံထဲမှာ မာလကာသီးလိုက်ခူးပေးကွာ... မမစားချင်လို့..."
သော်က မမရီလွင်ကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်တော့ လီးတောင်ချင်စရာ။ လည်ဟိုက်ဘလောစ်က ကြိုးစတွေ ချည်မထား။ ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီး နို့အုံအထက်ပိုင်းကို ပြူးပြူးကြီးမြင်ရသည်။
" လာကွာ...ကြာတယ်...ခူးပေး "
သော်က ထလိုက်လာတော့ မာလကာသီးက မမီမကမ်း ခုန်ပြီးခူးကြည့်သည်။ မရ ။ နောက်တစ်ခါ ခုန်လိုက်ပြန်သည်။ မာလကာပင်အကိုင်းကိုဆွဲပြီးကိုင်ထားစဉ် ပုဆိုးကျွတ်ပြီး ကွင်းလုံးပုံကျပါရော။ လီးကြီးက တောင်လျက်။ ရုတ်တရက်မို့ သစ်ကိုင်းကိုလွှတ်ပစ်ဖို့တုန့်နှေးနေဆဲ ရီလွင်က ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး ခါးမှာစည်းပေးသည်။ နို့အုံကြီးနှင့်ကျောပြင် ပွတ်သပ်နေကြသည်။ ပုဆိုးက သေသေချာချာဝတ်၍မရ။
" ခ်ခ်....မောင်လေး မာလကာသီးပဲ ကျွေးလိုက်တော့... ဒါပဲစားတော့မယ်...ခ်ခ် "
" အာ....အာ...."
ရီလွင် လီးချောင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်။ လက်နဲ့အပြည့်။
" ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးကွာ....ခ်ခ်...ဒါကြီးနဲ့ မနေ့ညက ရီနွယ်ကိုလိုးနေတာမလား....မမသိနေ တယ်ကွ...ခ်ခ်..."
သော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ မာလကာကိုင်းကို လွှတ်လိုက်ပြီး မရီလွင်ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ မရီလွင် မျက်နှာကပြုံးထေ့ထေ့။ လက်တစ်ဖက်က ပုဆိုးစကိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က လီးကိုနယ်နေသည်။ သော်က လူပြိန်းမဟုတ်ပါ။ မရီလွင်ကို ဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးတော့ မရီလွင်ခါးကြီးကော့လာသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းတော့ မရီလွင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပြန်နမ်းသည်။ သော်က မတ်တပ်ပဲလိုးတော့မည်စိတ်ကူးပြီး မရီနွယ်ထမီကို ဆွဲလှန်သည်။
" မောင်လေးအခန်းမှာလိုးမယ်...သွားနှင့်... မမ နောက်ကဟန်မပျက်လိုက်ခဲ့မယ်.."
******************
ရီလွင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီးစောက်ပတ်ကိုဆပ်ပြာဖြင့် သေသေချာချာဆေးသည်။ တကယ်လို့ မောင်လေးစောက်ပတ်ယက်ပေးရင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေး ဖြစ်စေချင်သည်။ စိတ်ချရပြီဆိုမှ ထမီဖြင့် ခြောက်သွားအောင်သုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။ လူကြီးတွေ အိပ်နေတာမို့ သော်ကအခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။
ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ။ အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း အဝတ်တွေချွတ်ပစ်ပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသည်။ ရီလွင် အနေဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံရဖို့ဝေးလို့ အလိုးမခံရတာတောင်ကြာလှပြီဖြစ်သည်။ လေးငါးလလောက်တော့ အနည်းဆုံးကြာသွားပြီ။ ညားခါစတုန်းကတော့ ကိုစိုးမြတ်က စောက်ပတ်ယက်ပေးတာ ခံဖူးပါရဲ့။ မခံရတာ လေးငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။
သော်က မရီလွင်စောက်ပတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်း ပင့်ကာပင့်ကာယက်တော့ မရီလွင်လက်တွေက ဆံပင်ကြားထဲ ထိုးဝင်ပြီးခေါင်းကိုဖိထားသည်။ ဖင်ကြီးကအငြိမ်မနေ လှုပ်ရမ်းလူးလွန့်နေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်တော့ ကော့ကော့ထိုးပြီး စောက်ရည်တွေထွက်လာသည်။ သော်က မျိူချပစ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကစောက်စေ့ကိုဖိဖိပေးသည်။ မရီလွင် ငြီးတွားအော်ဟစ်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်နေသည်။ စောက်စေ့ကိုလျှာဖြင့် စုပ်ဆွဲပေးတော့ ကောင်းလွန်းလို့ ငြီးတွားပြီးကော့ကော့ခုန်နေသည်။
" အား....ကောင်းထာ...သွားနဲ့မကိုက်နဲ့ကွား...အား.
ကောင်းထာ....''
အသံတွေမရပ်နိုင်။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးကာ စောက်ခေါင်းထံထည့်ဆောင့်ပေးတော့ လက်တွေကို ဆွဲဖိထားပြီးဖင်ကော့ထားတာအကြာကြီး။ တအား တအားမြန်မြန်ပိတ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ စောက်ရညိတွေ ရွှဲလိုက်လာခါ ပြီးသွားသည်။
ဖုန်း.... ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ပျလာပြီးအသက်ကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ရှူ နေရသည်။ မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်တာလား မဖွင့်ရဲတာလားမသိ ။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းနေသည်။ သော်က မမရီလွင်ကိုယ်ပေါ်တွားပြီးတက်သွားတော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
" လိုးလိုက်တော့ မောင်လေးရယ်...မမ သေလိမ့်မယ်... လိုးတော့ နော်..."
သော်က ရီလွင့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်နေရာယူတော့ ရီလွင်က အလိုက်တသိ ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ ပေါင်များဆွဲတင်ပြီး လက်ဖြင့် ဆွဲထိန်းထားသည်။ သော်က ရီလွင့်နို့ကြီးတွေလက်ဖြင့် ဆွဲယူအားပြုပြီး လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းတော့ တည့်တည့်ပဲ စေးပိုင်ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဝိုင်းပြီး အသက်ရှူအောက့်ထားသည်။ ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းပေးရာမှ ဆတ်ကနဲ အဆုံးထိဆောင့်လိုးပစ်ရာ ရီလွင်ဖင်တွန်းပြီး နောက်ဆုတ်သွားသည်။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် ဖင်ကြီးပြန်မြှင့်ပေးပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ကာ
" ဆောင့်မောင်လေး...ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး အင့်.. ဟုတ်ပီ..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..အာ့ ဆောင့်... စွတ်.. ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း...အင်း..အင်း အသေဆောင့်.. အင့်.. ရတယ်..အင့်..အင့်..ဆောင့်. အား..အာ့..အွန့်.. ဆောင့်ပေး.. ဆောင့်ပေး.. အင့်..ကောင်းတယ်..."
သော်က အချက်သုံးလေးဆယ်လောက်မြန်မြန်လေး ဆောင့်လိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီးအားမရသလို အော်သည်။ ဒါနဲ့ နို့ကိုင်ထားသောလက်တွေကို လွှတ်ခါ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းဘေးရောက်အောင် တွန်းဖိ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုးပစ်တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်တွေကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်ဆွဲပြီးအားရပါးရခံသည်။
" ပြွတ်...ဖောင်း...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း စွပ်စွပ် စွပ်စွပ်ဖောင်း...ဆော၈ြ့ပါမောငလြေး..ဆောင့် နာနာဆောင့်.. အား..အာ့..အင့်..ကောင်းထာ...ရက်စက်တယ်.. အာ့.. ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ..အာ့.. ဆောင့်..ကောင်းတယ်..''
ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက်၊ မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်၊ ဖိလိုးလိုက်၊ ဖွလိုးလိုက် တစ်နာရီလောက်ကြာသွားသည်။ ရီလွင်အော်ရတာ မောလာသည်။ လည်ချောင်းသံတစ်အင့်အင့်သာ ထွက်နိုင်တော့သည်။ မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေပြီး စုပ်သပ်ကာ ငြီးနေရသည်။ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးခဲ့သည်ကို မမှတ်မိတော့ပါ။ ဒီတော့မှ သော်က ခြေထောက်တွေကို လွတ်လိုက်ပြီး ရီလွင့်ကိုယ်ပေါ်အားလျားမှောက်လိုက်သည်။ ရီလွင်ခြေထောက်တွေပြန်မချပဲ သော်ကပုခုံးပေါ် ပြန်တင်ပစ်ပြီး
" လိုးစမ်းပါ...အသေလိုးစမ်း...မမခံနိုင်တယ်.. ဆောင့်... အင့်..ဟုတ်ပီ..ဆောင့်..အင့်..လိုး..အာ့.. နာနာဆောင့်..အင့်.. ကောင်းထာ..ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်. သွက်သွက်ဆောင့်. အာ့.အာ့.အာ့..."
သော်က ခြေဖျားထောက်ပြီး အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း လီးရည်များအတောမသတ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ရီလွင်ခြေထောက်ကြီး မိုးပေါ်မြှောက်၊ ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ပြီး လီးရည်များကိုစုပ်ယူနေသည်။
" အားပါး...အားပါးပါး...များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ... အားပါးပါး... ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်....တစ်ချီထဲနဲ့ ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်... အားဟားဟား...ဟူး.. ကောင်းလိုက်တာကွာ... ကောင်းလိုက်ထာ...အား.. မမဗိုက်ကြီးရင် ဆုချမယ်သိလား...အား..."
အကြာကြီးမှိန်းနေသည်။ သော်က ကလည်းမဆင်း။ လီးကလည်းမာနေဆဲ။
" တော်ပြီကွာ..နော်....ညမှဆက်ရအောင်.. မမတက်လာခဲ့မယ်... အဖေတို့နိုးနေပြီထင်တယ်... အားမွေးထားနော်....မမပြောတာမမေ့နဲ့..."
" အမွှာပူးမွေးအောင်လိုးပစ်မယ် သိလား..မမတို့ အမွှာကို နောက်ထပ်အမွှာမွေးအောင် လိုးပစ်မယ် ကြောက်ပါပြီ မအော်နဲ့..."
" ခ်ခ်....စိမ်တယ်....အခုတော့ ထုတ်လိုက်ဦး.. လီးက အထဲမှာပြန်တောင်နေပြီ...ချွတ်...ငထန်လေး စိမ်တယ်နော်... ဒါပဲ..."
**********************
မမရီလွင်ထွက်သွားပြီးတစ်အောင့်လောက်နေမှ မမရီနွယ်ကို ပြန်အသိပေးဖို့သတိရသဖြင့် ကမန်းကတမ်း ပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။ မမရီလွင်က မီးဖိုခန်းထဲမှာ မမရီနွယ်နှင့် တွတ်ထိုးနေရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်း လှည့်ခါကြည့်သည်။
" ခ်ခ်...လာပြီ ငထန်....မေးကြည့်လိုက်ရီနွယ်.. ခ်ခ်... လူ့ကိုမျှော့သွားတာပဲ..."
" ခ်ခ်...ငါယုံပါတယ်...မောင်လေးအကြောင်း ငါသိတယ်... ငါ့ကိုလိုးလာတာကြာပြီ..ခ်ခ်"
" အေးလေ...ငါမပြန်သေးသရွေ့တော့ ငါယူထားမှာပဲ... နင်က အချိန်မရွေးခံလို့ရတယ်..ငါကလာတုန်း.. ရောက်တုန်းကုန်းရတာ... ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား "
" ဖြစ်ပါတယ်...ငါ့မောင်ကလဲ ငါ့ကိုပစ်မထားနိုင်ပါဘူး... ခ်ခ်...သူငါ့စောက်ပတ်ကိုစွဲနေတာ..ကြည့်နေ... သူငါ့ကိုလာမလိုးပဲ မနေနိုင်ဘူး..ခ်ခ်.."
" အေးပါ...ငါသူ့အခန်းကမထွက်ပဲကုန်းပြမယ်.. နင်အပြောမကြီးနဲ့..."
" ခ်ခ်...သရီးဆမ်းဆွဲမှာပေါ့ဟဲ့...ခက်တာမှတ်လို့.. ခိခ်.."
" အင်....နင်ဆွဲဖူးလို့လား..."
" ခ်ခ်...ရိုးနေပြီ....ရီသွယ်နဲ့...ခ်ခ် ..ငါ့မျက်နှာလဲ ရီသွယ်စောက်ပတ်နဲ့ တက်ပွတ်ထားတာ မျက်စေ့တောင် စောက်မွှေးစူးတယ် ခ်ခ်..."
" အင်.. ဒို့ညီအစ်မသုံးယောက်လုံးကို သူလိုးထားတာပေါ့... ဟုတ်လား မောင်လေး.."
သော်ကပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ လီးကို လိမ်ပြီးဆွဲသည်။ သော်က ရီလွင့်ပါးလေးကို နမ်းပြီးချော့လိုက်မှ ကျေနပ်သွားသည်။
" ကြည့်ပါဦး...သူ့လီးကြီးတောင်နေတာ ခ်ခ်.."
" သွားလေ....နင်တို့အပေါ်တက်ပြီး လိုးနေကြပေါ့... ငါအောက်မှာနိုင်ပါတယ်...."
" ဆက်လိုးမလား မောင်လေး "
" မေးမှမေးတတ်တယ်...မမသဘော.. မမခံရင်လိုးမယ်..."
" သိပ်ခံပေါ့...ငတ်နေတာကြာပြီ.လီးကျိုးအောင် အလိုးခံပစ်မယ်... ခ်ခ်.."
မမရီလွင် ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထပြီး အပေါ်ထပ်သို့ပြေးသည်။
" ဟဲ့...ဟဲ့...နင့်နောက်မှာလီးရည်တွေပြန်ထွက်လို့ စိုရွှဲနေတာ အကွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီ... ထမီပြင်ဝတ်ဦး ဟဲ့.."
မမရီလွင်သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ကာ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ ပြီးမှထမီကိုလှည့်ဝတ်ပြီး အမြန်တက်ပြေးပြန်သည်။ မမရီနွယ်သော်က လီးကြီးကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ဆွဲကာ..
" မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးပေးသွား...အားရပါးရလေး.."
ပြောပြောဆိုဆို တံခါးပေါက်ဖက်မျက်နှာမူကာ ထမင်းစား စားပွဲကိုတစ်တောင်ထောက်၍ ထမီကိုခါးအထိဆွဲတင်ပြီး ဖင်ကုန်းကော့ထားပေးသည်။ စောက်ရည်များမှာ စောက်ခေါင်းဝတွင် ပြူတစ်ပြူတစ် စိမ့်စိုနေပြီးသော်က ပုဆိုးမကာ လီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးတေ့၍ နှစ်ချက်ဆွ တစ်ချက်ဆောင့် ငါးချီလောက်ဆော့လိုးပြီး တစ်ချက်ပြင်းပြင်းလီးအဆုံးထိဆောင့်သွင်းကာ ဖင်ကြီးတွေနှင့်ပေါင်ရင်းဖိကပ်ထားပေးလိုက်ပါသည်။ မမရီနွယ်က လေးငါး ဆယ်ချက်လောက်ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီး မတ်တပ်ရပ်ချွတ်လိုက်ကာ သော်ကကိုလှည့်ကြည့်တော့ မျက်နှာနီရဲနေပြီး မျက်လုံးများရီဝေနေတာ တွေ့ရသည်။
" ကောင်းထာမောင်လေးရယ်....သွားတော့.. ရီလွင်မျှော်နေလောက်ပြီ...ဗိုက်ကြီးအောင်သာ လိုးပေးလိုက်တော့..."
သော်က မမရီနွယ် နို့ကြီးကိုနှစ်ဖက်စုံဆွဲညှစ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ မမရီနွယ် စောက်ဖုတ်ကြားကို ထမီညှပ်ထည့်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ မမရီလွင် ကုတင်ထောင့်မှာ ထိုင်ပြီးစောင့်နေပါသည်။ သော်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်တော့ အတင်းဖက်ပြီးလီးကိုဆွဲသည်။
" လီးစုပ်ချင်တယ်...လီးစုပ်ချင်တယ်... အားရပါးရ စုပ်ချင်တယ်... တောင်စမ်းကွာ... တောင်ထား.."
ပါးစပ်ကတစ်ဖွဖွပြောပြီး လီးချောင်းကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုက်ကာ သော်ကကိုပက်လက်လန်သွားအောင် တွန်းလှဲသည်။ ပြီးမှဒစ်ကြီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ငုံထားလိုက် လျှာဖြင့်ရစ်ဆွဲစုပ်လိုက်၊ သွားဖြင့် မထိတစ်ထိကိုက်လိုက် လုပ်သည်။ အားမရနိုင်သဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်ယက်ပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဖွဖွပင့်ကိုင်ဆော့နေပြီး လက်ချောင်းများက မွမွနယ်ပေးသည်။
ပြီးမှ လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုငုံပြီး လည်ချောင်းထဲအရောက် ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းယူပြန်သည်။ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်တော့ ဝင်ပါသည်။ ဒစ်ကြီးမှာ အာခေါင်ကိုထောက်နေပြီး ခေါင်းလှည့်၍ ပတ်ချာလည်သွင်းယူသော်လည်း ထပ်မဝင်နိုင်။ သော်က ရီလွင်၏ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင် ဖိပြီးကော့ကော့လိုးပေးသော်လည်း တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားအောင် ဆက်မသွင်းနိုင်ပါ။
မျက်ရည်တွေဝဲပြီး တစ်ဟွတ်ဟွတ်သီးလာသည်။ နောက်ဆုံးတော့ လက်လျှော့ပြီးလီးကို နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ လိုးပေးပြန်သည်။ လီးကြီးမှာတံတွေးတွေ လျှာရည်တွေနှင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီး အကြောတွေ ထောင်ထောင်ထနေသည်။
" ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပလွတ် ပလပ်..ပလပ် ''
အသံတွေက ရမက်မီးထဖွယ် ဆူညံနေသည်။ လည်ချောင်းသံ တစ်အင်းအင်းမည်နေပြီး သော်က အပြီးလိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ မမရီလွင်၏ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ခါ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှိမ့်မည်ပြင်တော့ မမရီလွင်အလိုက်သိစွာ လီးကိုမပြုတ်စေပဲ ပက်လက်လိုက်လှန်ပေးသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် သွက်သွက်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာ ဆောင့်လိုးပစ်တော့ မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေအလုံးအခဲလိုက် တစ်ပျစ်ပျစ် ပြေးဝင်သွားကြသည်။
မမရီလွင်လည်ချောင်းသံဖြင့် တစ်အူးအူးအော်နေပြီး လီးရည်တွေကို မျိုချသည်။ လီးချောင်းကြီးကိုလျှာဖြင့် ရစ်စုပ်ဆွဲပြီး လီးရည်တွေကို တစ်ဂွတ်ဂွတ်မျိုချသည်။ အကြာကြီးစုပ်ထားပြီးမှ လီးချောင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းမြှင့်ပြီးထုတ်သည်။ ပြီးမှဒစ်ကြီးကို ငုံခဲပြီးသွားဖြင့် ဖွဖွကိုက်ကာ မေးစေ့ကို ခါရမ်းနေသည်။
" အားရလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.လီးကလဲကြီး လီးရည်ကလဲ.. များ.... ဒီလိုစုပ်လိုက်ချင်တာကြာလှပြီ ကောင်းလိုက်ထာ...."
" စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရင် အသဲစွဲသွားမယ်..ခ်ခ်.."
" ယုံပါတယ်..ယုံပါတယ်...မမရီလွင်အခုတောင် မောင်လေး လီးကြီးကို အသဲစွဲနေပြီ...ခ်ခ်..လိုးချက်ကလဲ ကောင်းမှကောင်း... ဒီလိုယောက်ျာင်းမျိုးမှ မစွဲရင် ဘယ်သူ့စွဲရမှာလဲ...ခ်ခ် "
" မမရီလွင် အရင်ကအလိုးခံဖူးတဲ့ဘဲတွေကိုရော... မစွဲဘူးလား..ခ်ခ်.."
" စွဲဘူးကွ...ဟီး...ကိုစိုးမြတ်မသိအောင် .. မမလေးငါးယောက်လောက် ကုန်းပေးဖူးတယ်..စွံပါဘူး"
" ဘယ်လိုဖြစ်...."
" တစ်ကိုယ်ကောင်းချည့်ပဲ... မမပြီးကိုမပြီးခဲ့ရဘူး.. ခိုးလိုးတာမို့လဲ မဟုတ်ပါဘူး... အေးအေးဆေးဆေး လိုးရတာတောင် ဇိမ်နဲ့ ကောင်းအောင် မလိုးနိုင်ကြဘူး..ချချ.."
" ပြောပြ..မောင်လေးကို..."
" နှစ်ယောက်.. သုံးယောက်လောက်က သိပ်သေးလွန်းတယ်ကွာ.. သူတို့တော့နှစ်ခါစီပဲ ကုန်းခဲ့တယ်... စိတ်ကုန်လို့... မမဘော်ဒီနဲ့လေးငါးလက်မ အားမရဘူးကွ.. နောက်နှစ်ယောက်က တပ်ထွက်တွေ.. စမ်းပြီး သုံးလေးခါကုန်းပေးလိုက်သေးတယ်.. မဆွဲနိုင်ဘူး... ဒါနဲ့ခေါက်လိုက်ရော... တစ်ယောက်တော့မဆိုးဘူး.. အသက်ကြီးနေတော့ တစ်ချီထက်ပိုမရပြန်ဘူး ခ်ခ်.. ဘဲကြီး မမကိုလိုးပြီး ဖလက်ပြနေလို့ ဆေးထိုးယူရတယ်... စွံပါဘူးကွာ..."
" ခ်ခ်...ဒို့မမလဲ တော်တော်ထန်တာပဲ..ဟိဟိ... လီးတော်တော်စားပြီးပြီ....''
"ကောင်းကောင်းမစားရတာတော့ နာတာပေါ့....''
" မောင်စိုးမြတ်ရော.. ဘယ့်နှယ်လဲ.. ကောင်းရဲ့လား..."
" ခ်ခ်...ဒါပဲစားရမှာပေါ့ကွ...မကောင်းလဲစား.. ကောင်းလဲစားပဲ... ကဲ.လိုးကွာမောင်လေး..လီးကြီးက တောင်နေပြီ... မမလဲစောက်ရည်ရွှဲနေပြီ.. ဘယ်လိုလိုးပေးမလဲ... ကြည့်ပါဦး စောက်ပတ်ကြီးကို...ခ်ခ် "
ဟုတ်ပါသည်။ မမရီလွင်၏စောက်ခေါင်းဝတွင် စောက်ရည်များ ရွှဲအိနေပြီး လက်နှင့်ထိုးကြည့်တော့ ကြွက်မြီးတန်းပြီးလိုက်လာပါသည်။ သော်က လက်ညှိုးထိုးကြည့်ပြီးမွှေလိုက်တော့ ဇွိ..ဇစ်..ဇွိ..ဇစ် အသံများထွက်နေပြီး စောက်ရည်များ လက်ညှိုးမှာ ရွှဲစိုနေသည်။ လက်ညှိုးကို မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲတေ့ပေးတော့ လျှာဖြင့်ယက်ယူပြီး ချက်ချင်းလက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လက်ညှိုးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်နေပါသည်။ လက်ညှိုးကိုလျှာဖြင့် ရစ်နွယ်ဆော့ကစားနေတော့ လီးတောင်သည်ထက် တောင်ရသည်။
သို့ဖြစ်၍ မမရီလွင်ပေါင်ကြားတွင်နေရာယူလိုက်ပြီး ခါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်တေ့မွှေပေးလိုက်သည်။ မမရီလွင်နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့် သပ်ခါ၊ ပေါင်ကြီးမြှင့်ပေးပြန်သည်။ ဘယ်လိုလိုးလိုး အရသာရှိသည့်စောက်ပတ်ကြီးမို့ နောက်မှပဲ အားရမည့်ပုံစံပြင်လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ခါ လီးကို လျှောသွင်းလိုက်တော့ အိကနဲ အိကနဲ ဝင်သွားသည်။ သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလက်လျှိုသွင်းပြီး ဖက်လိုက်တော့ မမရီလွင် သော်ကကျောကိုသိုင်းဖက်ပြီး
" လိုး..လိုး...အားရပါးရလိုး..စိတ်ကြိုက်သာလိုး စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုး..ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဆောင့်..ဆောင့် ဆောင့်ပြီးလိုး..."
ဟု တနှာကြီးစွာတောင်းဆိုသည်။ သော်က ဖြုန်းကနဲ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်အမြန်ဆောင်လိုးပစ်တော့ အော်ဟစ်ပြီး လူးလွန့်ကော့ထိုးကာ ကျောပြင်ကို လက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်၊ ရိုက်၊ လက်သီးဆုပ်ဖြင့်ထုနေသည်။ ဖင်ကြီးကော့လိုက်လာပြီး လူးနေသည်။
" အာ့..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..ဟူး..အာ့ ကောင်းတယ် မောင်ရေ...အား..တအားကောင်းပဲ ဆောင့်..အိ..ဆောင့်.. ဟား..ဟား..စောက်ရည်တွေ ထွက်ကုန်ပီ..ခ်ခိ.. ခ်ခ်..အိ.. ကောင်းထာ..ဆောင့်.လိုး ပစ်စမ်းကွာ..အိ.. အုဟူး... ဆောင့်.. အို..အင့်..ဟင်း.. နာနာဆောင်ပစ်.. အာ့..အာ့.. ဟာ့.. အားဟာ့..."
ဖြည်းဖြည်း တစ်ချက်ချင်း လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ပြီး မျှောလိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးလူးပြီး ကော့ကော့လိုက်ပေးသည်။ ခြေထောက်များကလည်း အငြိမ်မနေနိုင်၊ ခွလိုက် မြှောက်လိုက်၊ ကားလိုက်၊ ချလိုက် ဖြစ်နေသည်။ ပါးစပ်က လုံးဝမပိတ်နိုင်ပဲ တစ်ဖွဖွလိုးပေး ဆောင့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုနေသည်မှာ စိတ်ကိုအချိန်ပြည့်နှိုးဆွနေသည်။
" အား...လီးကလဲရှည်လိုက်တာ...အင့်.အာ့.. အောင့်ထာကွာ...ဆောင့်တော့..အင့်..အုဟူး..ထိတာ ထိတာ.. သားအိမ်ထိတယ်..အွတ်...ကောင်းထား.. မောင်.. ကောင်းထာ... ဆောင့်..အဆုံးထိထည့်..အာ့. ဟုတ်ပြီ.. အား.. လိုးတယ်ဟေ့..လိုးတယ်တော့်...အင့် အု... အားဟာ့.. လိုးချက်..အင့်..ဆောင့်.ရတယ် ခိခ်. အားပါး.. ရယ်ရဲတော့ဘူး.. ခ်ခ်..အာ့..ဆောင့်တာပဲ.. အင့်.. ဆောင့်တယ်..အာ့..."
သူက မထိတစ်ထိစလေ ကိုယကြစိတကြှီိးလေ၊ သော်က ဆောင့်လေ ရီလွင်ကဆွလေ၊ လိုးချက်တွေ ကြမ်းလာသည်။ သော်ကအံကြိတ်ပြီး အသေဆောင့်လိုးသည်။ လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်လာပြီ။ နဖူးမှာချွေးတွေ၊ ကျောပြင်မှာချွေးတွေ စိုရွှဲလာပြီ။ ရီရီလွင်မှာလည်း သော်ကကိုစိတ်ဆွပေးရင် သူ့စိတ်တွေသူမထိန်းနိုင်။ လိုးချက်ကကြမ်းတော့ ထိထိမိမိဖြစ်နေပြီး သူ့စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားသည်။ အားရပါးရကော့ထိုးပေးပြီး ညှစ်စုပ်ဆွဲတော့ သူကိုယ်တိုင်ပြီးသွားသည်။
" ကောင်းတယ်..မောင်ရေ့...ဆောင့်.နာနာလေး သာဆောင့်.. အာ့..အာ့..တအားလိုးတာပဲ..ခ်ခ်..ပီးနေပြီ... မမပီးနေပြီ... အာ့..ဆောင့်ကွာ...ဆောင့်စမ်း..အု လိုးတယ်ဟေ့.. ခ်ခ်.. စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီကွ.. အား..ဆောင့်တာ.. ဆောင်ထာ...ပီးသေးဘူးလား.. အာ့..လိုးတယ်.... လိုးစမ်း.. ဆောင့်..အင့်..အင့်..အား မောင်ရေ...မောင်ရေ... လိုးတယ် မောင်ရေ...အာ့.. မမပီးနေပြီနော... အာ့.. စောက်ရည်တွေ သုပ်ဦးမယ်.. အား..ဆောင့်တယ်တော့.. အင့်..မလျှော့ဘူး.. အာ့.. ပလွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း... ဖုန်း..အင့်.. ဖုန်း... အာ့..''
*****************
သော်က ရီရီလွင်ကိုမယုံ။ တော်တော်ကိတ်တဲ့ အပြင်တော်တော်လဲ နှာထန်သည့်မိန်းမ။ လေးငါး
ယောက်လောက်ပဲ လင်မသိအောင် ကုန်းခဲ့သည်ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်။ လျှော့ပြောတာပဲဖြစ်မည်။ မိန်းမဆိုတာက ဒီကိစ္စမျိုး အမှန်အတိုင်းပြောတဲ့သူမရှိနိုင်။ သူတို့ကို အထင်မသေးအောင် လိမ်ကြမည့်သဘောမို့ စိတ်မဆိုးပေမယ့် မယုံ။ မယုံတော့ အသေဆောင့်လိုးသည်။
လီးလည်း တစ်ချီအစုပ်ခံထားရပြီး စောစောကလည်း တစ်ချီလိုးထားပြီးဖြစ်သည်အပြင် နေ့တိုင်း ရီနွယ်၊ မဆွေ၊ အန်တီလှ တစ်ယောက်မဟုတ်ရင် တစ်ယောက်ကိုလိုးနေသူမို့ သူမပြီးနိုင်သေး။ ရီလွင်ကိုမထနိုင်အောင် လိုးပစ်မည် ဟု ဘာကို စိတ်နာမှန်းမသိ စိတ်နာပြီးဆုံးဖြတ်သည်။ ခုလည်း ရီလွင့်ခမျှာ ငါးရံ့ပြာလူး ဖြတ်ဖြတ်ခါပြီး ကော့ကော်ကန်ကားဖြစ်နေပြီ။ မကျေနပ်နိုင်သေး။
" မမ...ကုန်းပေးကွာ...ဒေါ့ဂီ ဆွဲချင်တယ်.."
" အင်း...ကုန်းမယ်..တို့ကခွေးမျိုးတွေ ခွေးလိုလိုးရမှ အားရတာ..ခဏနော်... စောက်ပတ်ကအရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပြီ... သုပ်လိုက်ဦးမယ်.. ကျပ်ကျပ်လေး လိုးကြရအောင်... နှစ်ခါတောင် ဆက်တိုက်ပြီးထားတာ.. ဟီးဟီး... တစ်ခါမှဒီလိုမပြီးဖူးဘူး..ကောင်းထာ..."
စကားတွေအရှည်ကြီးပြောပြီး သူ့ထမီဖြင့်စောက်ပတ်ကို သုပ်နေသည်။ ပြီးမှ သော်ကလီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်ပြီး စုပ်လို့ အားရမှထမီဖြင့် သုပ်ပေးသည်။
"လီးရည်တွေတော့ စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးနော် မောင်... မမကအဲလိုမှအားရတာ.....ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲ ပူပူနွေးနွေး လီးရည်တွေဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထည့်ခံရတာ သိပ်ကြိုက်တာပဲ..."
" မမက လီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ပစ်တာ ခံရဖူးတယ်ပေါ့.. မမကိုလိုးတဲ့လူ တော်တော်များများလီးရည်တွေ အပြင်ထုတ်ကြသလား.."
" မောင်ကကွာ...မကျေနပ်ရင် အသေလိုးသတ်လိုက်... မမကို လိုးဖူးတဲ့လူ လေးငါးယောက်ပဲရှိတာပါဆို... တကယ်ပါ.... သတ်လိုက်..သတ်လိုက်..လိုးပြီး သတ်လိုက်... ရော့.."
စကားတောင်မဆုံးသေးပါ...မမရီလွင်ကိုယ်ကြီးဝပ်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပေးသည်။ ဒူးကိုနဲနဲချဲထားပေး၍ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက နည်းနည်းအာပြီးပြူးထွက်နေသည်။ သော်က ယက်ပေးမည် စိတ်ကူးခဲ့ပေမယ့် နဲနဲအစာမကျေ ယသလိုမို့ စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးဒစ်ကိုင်၍တေ့ပြီး တစ်အိအိထိုးထည့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်မလိုက်သေးသည့်အချိန် လီးကြီးကြီးထိုးထည့်ခံရသဖြင့် မမရီလွင်ခါးကုန်းတက်လာပြီး တအားအော်တော့သည်။
" အား...ဝူး....ကျပ်လိုက်တာ...ပြဲပြီထင်တယ်.. မောင်ရေ... တကယ်သတ်ထာလား...အား....ထည့်တယ်.. ထည့်တယ်... အား..ခဏလေး..အိ..အိ..အား အားမလေးလေ့... လိုးချက်က ရက်စက်တယ်... သေပြီ သေပြီ...ပြဲပြီ... အင့်..အင့်..စောက်ရည်လေးတော့ ချူပြီးမှလိုးပါလား မောင်လေးရယ်...ရက်စက်တယ်..အာ့ ဆောင့်ပြီ.. ကြည့်... အင့်..အင့်..အင့်..''
ပြောမယ့်သာပြောတာပါ။ ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပြီး ဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။ စောက်ရည်တွေလိုက်လာတော့ အသံတွေက အကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ ရီရီလွင်အတွက် ဒီအသံတွေက အဟန့်အတား အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ပါ။ ပိုလို့တောင် စိတ်ထန်စေသလိုလိုဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထန်လာတော့ သော်ကတင်ပါးကိုလက်ဖြင့် နောက်ပြန်ဆွဲယူပြီး လီးအဆုံးထိဆောင့်ခိုင်းသည်။
ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက်၊ တင်ပါးကို လက်ဖြင့်ဆွဲကပ်လိုက် အလုပ်တွေရှုပ်နေပြီး စောက်ရည်တွေ တစစ်စစ် ညှစ်ထုတ်နေသည်။ စောက်ရည်ထွက်လေ အသံကျယ်လေ၊ စိတ်ကြွလေ..ဆောင့်လေ. သံသရာမဆုံးနိုင်တော့။ သော်ကဆောင့်ရတာအားမရတော့ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်၊ ရီရီလွင်၏ဖင်ကြီးကို ခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့် ခွပြီးဆောင့်သည်။ ဘယ်ဖက်အားမရလျင် ညာဖက်ပြောင်းလိုးသည်။
ရီလွင်အားရပါးရခံနေရသဖြင့် လုံးဝအငြိမ်မနေ၊ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့် အဆက်မပြတ် ပြန်ဆောင့်လိုးသည်။ သော်က မလိုး မဆောင့်ပဲရပ်ထားလျင် သူက နောက်ပြန်မရပ်တန်းဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ လီးကြီးက မာတောင်နေ၍ စိတ်တိုင်းကျပြန်ဆောင့်လည်း ကျွတ်ထွက်မသွား။ အားရပါးရကျေနပ်လှ၍ ခဏခဏပြီးသည်။
နောက်ဆုံးတော့ သော်ကရီလွင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိပြီးဖင်လုံးအုံကြီးကို ကားယားခွကာ ဒူးကွေး လိုးသည်။ လက်က ဖင်ကိုဆောင့်ချက်နှင့်အညီ နောက်ကိုဆွဲဆွဲပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်ကာ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင့်သားအိမ်ထဲ ဒစ်ကြီးက ပြေးဝင်သဖြင့် ခါးလေးကုန်းကုန်းထလာသည်။ သောက က အထမခံ။ ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီး အတင်းဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင်ခေါင်းအုံးကိုကိုက်ပြီး အသံကုန်အော်ရသည်။
ကောင်းတာကလည်းအလွန်ကောင်း၊ အောင့်တာကလည်း ရင်ခေါင်းထဲလီးအချောင်းလိုက်ကြီးဝင်လာသလား ထင်ရလောက်အောင် အောင့်၊ မူးမိုက်မတတ်ဖြစ်ပြီး တစစ်စစ် ညှစ်ခါစောက်ရည်တွေပန်းထုတ်မိတော့သည်။ သော်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း။ အသဲတွေ အူတွေ ဆတ်ဆတ်ခါ အောင်ကောင်းသည်။
" မောင်ရေ...အီး..အီး...ကောင်းတယ်..အောင့် တယ်... ဆောင့်...မမပြီးပြီမောင်...မမပီးနေပီ..အာ့ မောင်ပြီးအောင် လိုးပေး...ပြီးအောင်လိုးပေးပါ..အင့် ဟုတ်ပြီမောင်... ဟုတ်ပြီ.. အင့်..လီးရည်တွေအများကြီးပဲမောင်ရယ်... ကောင်းလိုက်ထာ..ပူပူကြီး... အာ့..ကောင်းတယ် မောင်ရေ... ထည့်ပါ..ထည့်ပါ.. အားဟားဟား....အား.."
ရီလွင်တင်း၍မခံနိုင်တော့။ တစ်သက်မှာတစ်ခါမှ မရဖူးခဲ့သည့်အထွဋ်အထိပ်သို့ မြှောက်တက်မြင့်ပါသွားပြီး ရုတ်တရက် ဖြုန်းဆို အောက်သို့ပြုတ်ကျလာသည်။ အသဲတစ်အေးအေးဖြင့် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်သည်ကိုသာ သိတော့သည်။ ကျန်တာ ဘာမှမသိတော့။ ဘာကိုမှလည်း ဂရုမစိုက်တော့။ ဖုန်းဆို အိပ်ယာပေါ်ခြေကားယား လက်ကားယားမှောက်ကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားမိတော့သည်...။ ။
ပြီးပါပြီ။
){kind=link}
0 Comments