စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပါ။
ကျနော်နှင့် မမ နှင်းနှင်း
မမနှင်းနှင်းဆိုတာ ကျနော်အမတစ်ဝမ်းကွဲဗျ။
သူ့ပုံက တင်တွေဆို အယ်နေတာ အရပ်ကပုတယ်
ရင်က လည်းနည်းတာမှမဟုတ်တာ
ထိုင်ရင်လည်း ခါးကော့ထိုင်တော့ တင်သားတွေ မြင်နေရတော့ မှန်းမှန်းဂွင်းတိုက်ရပေါင်းလည်းမနည်းတော့ပါဘူး။
သူမှာ ဘဲရှိတယ်။
ဘဲကကိုင်လို့ ကြီးနေတာလား မပြောတတ်ဘူး
သူကို ပထမဆူံး လိုးခွင့်ရတာ
နတ်တော်လပြည့်နေ့ ဗျ။
အဲ့နေ့က ကျနော်တို့တောင်ပေါ်ကို မနက် အစောကြီးသွားပီး ဆွမ်းကပ်ကျတာ။
တောင်ပေါ်ရောက်တော့ မမနှင်းနှင်း ကို ကြည့်ချင်တာနဲ့ သူနားကူလုပ်သလိုလို ကပ်နေတာပေါ့ဗျာ။
သူက ပစ္စည်းယူရင် ခါးကုန်းလိုက်တော့ ဖင်ကြီးက အယ်နေတာပဲဗျာ။
နောက်ကနေဆောင့်လိုက်ရရင် ရှယ်ပဲ လို့တောင်တွေးမိသေး။ အဲ့ ခဏကြာတော့ သူအမေက ခိုင်းတာ ဘုန်းကြီးကျောင်းက အောက်မှာတစ်ခု အပေါ်မှာတစ်ခု အပေါ်ဘုန်းကြီးကျောင်းကို သွားရင် တောလမ်းကနေ အပေါ်ကို တက်ရတာ
အဲ့ကို သူက မသွားရဲတော့ ကျနော်ကို ခေါ်တာပေါ့။
အဲ့တာနဲ် ဂွင်ပဲဆိုလိုက်သွားတာ
အပေါ် တက် လမ်းဝက်လောက်တော့ လက်ကကိုင်ထားတဲ့ အိတ်ကျလိူ့ ဆိုပီးကုန်းကောက်တာ ကျနော်က သူ့အနောက်က
ကျနော်လည်း အဲ့က လူပျိူပေါက်ဆိုတော့ အတွင်းခံဝတ်မလာတော့ငပဲ သားက တောင်နေပီး မမနှင်းနှင်းဖင်ကြီးသွားထောက်မိတာပေါ့။
သူလည်း feel တက်ပီး မသိမသာ ပွတ်ပေးနေတာ ကျနော်လည်းမရတော့ဘူး
တစ်ခါတည်းနောက်ကနေဖတ်ပီး နို့တွေအတင်း ညစ်တာ မမနှင်းနှင်းခဗျာ ဟင့် ဟင့် နဲ့ ည ည်းတော့တာပဲ။နို့ိကိုင်ရတာ ဘရာဇီရာပေါ်ကဆိုတော့ အားမရတာနဲ့ အကျီ အပေါ်တင်ပီး ဘရာဇီရာ ကိုပါလှန် လိုက်တာ
အိုး လှလိုက်တဲ့ နို့ကြီး အယ်ပီး ဖွေးဆွတ်ပီး နို့သီးခေါင်းလေးထောင်နေတာ
ကျနော်လည်း ငုံပီး စုပ်ပေးတာ ည ည်းတာ ။
ကျနော်လည်း ဒူးထောက်ခိုင်းပီး မျက်နှာနား
လီး ကပ်ပေးတာ တစ်ခါတည်း ဂွင်းတိုက်ပေး ပီး
ပါးစပ်ထဲထည့် ဒစ်ကလေးကို လျှာလေးနဲ့ လုပ်တော့ အားကောင်းတယ် မမ ဆိုတော့ သူမျက်နှာလေးက ချစ်စရာလေး။
ကျနော်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရည်တွေ သူ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။
ကျနော်လည်း သူ့ ထမီကို ချွတ်လိုက်တာ ပင်တီ အဝါရောင်လေးပေါ်လာတာ။ ပင်တီပေါ်ကနေ လျှာလေးနဲ့ လျက်ပေးတာ အအင့်အအင့်နဲ့ ကိုဖြစ်သွားတာပဲ ဒါနဲ့ ချွတ်ချပီး အဖုတ်ကို လီးနဲ့ ပွတ်ပေးတော့ ည ည်းပီး လိုးတော့ကွာ တဲ့။
ဒါနဲ့ လီးကိုထည့်တော့ ဒုတ်ကနဲ့ မြည်တာ ။
သိလိုက်ပီ ဒါ အပျိုမှေး ဒါနဲ့ သူကို kiss ဆွဲပေးပီး အဆုံးထိထည့်လိုက်တာ အားနာတယ် နာတယ် ဆိုပီး ပြန်ထုတ်ခိုင်းတာ
ကျနော်လည်း မမ ရယ် ကောင်းသွားလိမ့်မယ် ပြောပီး တရ
မွေးစားသား ကျွန်မမောင်လေး (စ/ဆုံး)
မမရီလွင်ယောကျာ်းက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာ တာဝန်ကျနေသည်။ ဌာနကည်းအုပ်ချုပ်ရေးဌာနတစ်ခု။ ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။ လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိတော့ တစ်ဖက်နိုင်ငံသူဌေးတွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရပေါက်ရှာသည်။ တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။ ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေက တော်တော်အကျိုးပေးတယ်ပြောရမည်။ သူလုပ်နေသည့်ကာလအတွင်း သိန်းပေါင်းသောင်း သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။ နာမည်ခံတော့ တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ ထားပါတော့.... ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။ ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ် ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်။ အလုပ်ကထွက်ပစ်သည်။ အကျိုးဆောင်ကုမ္ပဏီဆိုပြီး အလုပ်ချဲ့ထွင်လာသည်။ ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့ အချွေအရံ အသိုင်းအဝန်းတွေများလာပြီး မိန်းမတွေ တန်းစီရှုပ်ပါလေရော။ စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်း အများကြီး။ မမရီလွင်ကိုအလှည့်မပေးနိုင်တော့။ မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲရှိသေးသည်။ သူက လေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်။ တစ်လနေလည်း မမရီလွင်အလှည့်မရောက်၊ နှစ်လနေလည်း ပေါ်မလာ၊ ငယ်ငယ်လေးတွေက ဝိုင်းဖဲ့နေကြသည်။ မြို့မှာလည်း နေတယ်လို့ကိုမရှိတော့။ ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်၊ ရန်ကုန်သွားလိုက်၊ နေပြည်တော် ရောက်လိုက် မမရီလွင် လင်နဲ့အတူမနေရ။ အလိုးမခံရတဲ့အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ရွာကို...
0 Comments