“လွလိုက္တာ မ ရယ္”
“အို မောင်ရယ် တွေ့တွေ့ခြင်းမြှောက်နေပြန်ပြီ”
“တကယ်ပြောတာဗျာ မ ဝင်လာထဲက မောင်ကြည့်နေတာ မော်ဒယ်တွေရှုံးလောက်တယ်မရယ် မောင်တော့အရမ်းချစ်တယ်”
“သွားပါ အပိုတွေ အရင်တုန်းကစော်တွေကိုလည်း ဒီလိုပဲပြောခဲ့တယ်မှတ်လား”
မောင်က ပြန်မဖြေပဲ ပြုံးပြီးကြည့်နေသဖြင့် ရှက်ပြီးခေါင်းလေးကိုပသာငုံနေမိတော့သည်။ ရင်ဘတ်ထဲလှိုက်ဖိုနေပြီး အရင်တုန်းကမခံစားဘူးသည့် ခံစားချက်များတဖွားဖွားပေါ်ထွက်
လာပါတော့သည်။
အချိန်အတော်ကြာသည့်အထိ စားကြသောက်ကြရင်း နှစ်ယောက်သားချစ်စကားလေးတွေတွတ်ထိုးကာ ညဉ့်နက်လာ
တာနဲ့ မောင်လဲအတော်အသင့်မူးလာပြီး ရဲတင်းလာပါတော့
သည်။
ဘားထဲရှိလူများကလည်း သူ့ကိစ္စကိုယ့်ကိစ္စ
ဖြင့်အ လုပ်ရှုပ်နေကြပြီး ဓာတ်လှေကားဖြင့်အတူတူတက်လာသည့်
လူသုံးယောက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဝိုင်းဖွဲ့ကာစကားပြောနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
“မောင် ဟိုသုံးယောက်ကိုကြည့်စမ်း သူတို့နဲ့အတူတူဓာတ်လှေကားစီးလာရတာလေ”
“အော် အဲ့ဒါကြောင့်ထင်တယ် ခုနက ဒီနားမှာရစ်သီရစ်သီလုပ်နေသေးတယ် အခုတောဈေးတည့်သွားပြီထင်တာပဲ “
“ဘယ်လိုဈေးတည့်တာလဲမောင်”
“ဟိုကောင်မလေးကိုကြည့်လေ မ အဲဒီကောင်မလေးက ဘားတွေမှာလုပ်စားနေတဲ့ ကောင်မလေးပဲ အခုစကားပြောနေတဲ့ပုံကြည့်ရင် သုံးယောက်တစ်ယောက်တည့်သွားပြီထင်တယ်”
“ဟင် သုံးယောက်တစ်ယောက် ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်လေ အုပ်စုလိုက်လိုးခြင်း ပေါ့”
“ရှိလို့လား အဲ့လိုမျိုး”
“ရှိတာပေါ့မရဲ့ ပြီးရင်အွန်လိုင်းပေါ်ကနေရှာပြမယ် “
မောင်က နောက်ဆုံးလက်ကျန်ဘီယာကိုမော့ချလိုက်ပြီး
“လာ မ မောင်တို့သွားရအောင်”
မောင့်မျက်လုံးထဲက ပြောနေတဲ့စကားတွေကိုသိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်မိသည်။
“သွားမယ်လေ မ လဲ အိမ်ပြန်ချင်ပြီ”
“ဟင် အိမ်ပြန်မလို့လား မောင်ကအိမ်မပြန်ချင်သေးဘူး”
“ဒါဆိုဘယ်သွားမှာလဲမောင်ကလည်း ညဘက်ကြီးသွားစရာမှမရှိတာ”
တမင်တကာ ညုပြီးပြောနေမှန်းမောင်ကရိပ်မိသွားပြီး နားနားကိုကပ်ခါ
” မနဲ့မောင်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲပျော်စရာလေးတွေဖန်တီးကြမယ်လေ ဒီညတော့ မကိုမောင် သိမ်းပိုက်တော့မယ်ကွာ နော်မ”
မောင့်ရဲ့အကြင်နာအကြည့်တွေနဲ့ ပြောလာတဲ့လေသံလေးကို ရှက်ပြုံးလေးပြုံး၊ခေါင်းငုံပြီး ဟုတ် ဆိုတဲ့အဖြေကလွဲပြီးပြောစရာစကားမှမရှိတော့ပါဘူးရှင်။
တိုးဝင်လာ
နေသည်။ တကယ်လဲအတတ်ဆန်းတဲ့မောင် ဟုစိတ်ထဲမှပြော
နေမိတော့သည်။
“အား နူးညံ့လိုက်တာမရယ် အိနေတာပဲ”
“မောင်ကြိုက်ရင်ပြီးတာပါပဲရှင် မဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“နို့အုံတွေကိုတွန်းထားပြီးတော့ လီးထိပ်ထွက်လာရင် စုပ်ပေးလေ”
ကျွန်မနို့အုံကြားထဲမှ တစ်ခါတစ်ခါတိုးထွက်လာသောမောင့်လီးကို ပါးစပ်လေးဟကာ ချိန်နေလိုက်၏။ ချိန်သားကြသည်
နှင့်ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ပါးစပ်ထဲဝင်အောင်လှမ်းလှမ်းစုပ် နေမိသည်။ သွားနဲ့မထိအောင်လဲသတိထားရသေးတယ် မောင့်ဒစ်လေးနာသွားမည်စိုးသောကြောင့်ပင်။
စိတ်ကြိုက်လုပ်ပြီးသည်နှင့်မောင်က မွှေ့ယာပေါ်၌ငုတ်တုတ်
ထိုင်သောပုံစံပြောင်းလိုက်၏။ ကျွန်မလည်း လိုက်ထပြီး မောင့်ခါးကိုခွကာ မောင့်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တော့သည်။ကျွန်မ
အဖုတ်သည် မောင့်၏လီးတန်ပေါ်သို့အပြားလိုက်ကပ်ထိုင်မိသွားခဲ့ပြီ။
ခါးလေးလှုပ်ရင်းလှုပ်ရင်း မောင့်လိင်တံကိုဆော့ကစားနေစဉ် မောင်က လူကိုဆွဲမကာ သူ့လီးထိပ်ပေါ်တေ့မိအောင်လုပ်တော့သည်။ ကျွန်မလဲ အားနေသောလက်နှင့်
မောင့်လီးကို လှမ်းဖမ်းပြီး တေ့ပေးလိုက်၏။
“ဗြစ် ထုတ် ဒုတ်”
“အား မောင်ရယ် တဆုံးပဲ အဖုတ်လေးကွဲပြီလားမသိဘူး”
မောင့်လီးထိပ်ကြီးအဖုတ်ဝ၌တေ့မိသည်တွင် ကျွန်မပုခုံးကိုအားနဲ့ဆောင့်ချလိုက်သဖြင့် လီးတစ်ဆုံးထိအောင်ဝင်သွား
တော့သည်။
ခါးကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားပြီးအောက်မှကော့လိုးနေသော မောင်က ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ မွှေ့နေအောင် လုပ်ကာ စတင်လိုးဆောင့်ပါတော့သည်။ အဖုတ်နံရံတွေကိုဒစ်ကတိုက်သွားသည်နှင့် အီစိမ့်နေရင်းကာမအရသာအား လှိမ့်နေအောင်ခံစားရသည်။
မောင်က ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး မောင့်အပေါ်ရောက်သွားကာ မြင်းစီးသလို လှုပ်ရမ်းဆောင့်ပေးနေလိုက်မိသည်။ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာပြီးချိန်၌မောင်သည်
ခါးကိုဖက်ပြီးငြိမ်အောင်ဆွဲထားပြန်သည်။
“ဘာလို့လဲမောင် မကောင်းလို့လား”
“မဟုတ်ဘူး မ အရမ်းကောင်းတယ် မောင်ပြောထားတာလေးစမ်းမလို့လေ”
ပြောပြောဆိုဆိုမောင်က လီးတုကိုလှမ်းယူပြီး ကျွန်မ ဖင်ပေါက်ဝလေးဆီလာတေ့တော့သည်။
“ဖြစ် ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ် မ ကြောက်တယ်”
မောင်က လီးတုထိပ်လေးပဲတေ့ပေးထားပြီး စောက်ဖုတ်ကိုပြန်ကော့ကာလိုးတော့သည်။ ဖီးလ်ပြန်တက်လာသည်နှင့် ကျွန်မ
လည်း ပြန်ဆောင့်နေရင်း
“ခဏလေး မ ဒေါ်ကီဆွဲမယ် အခုကအဆင်မပြေဘူး”
ကျွန်မ ထပြီး မွှေ့ယာပေါ်တွင်လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်၏။
မောင်ကခါးကိုအောက်ဘက် ဆွဲဖိကာ ဖင်ဝထဲလီးတုကိုစထိုးပါတော့သည်။
“စိတ်ကိုလျှော့ထားမ မ ဖင်ကို သူစိမ်တစ်ယောက်လိုးနေပြီး စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့ “
“အားမောင် အရမ်းနာတယ် မခံနိုင်ဘူး ဖယ်ပေးပါ”
“အဲ့လူကဖယ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ဖင်ထဲလီးတစ်ဆုံးထည့်မှာ စိတ်လျော့ပြီးအောင့်သာခံတော့မရေ”
မောင်ကပြောလဲပြော လီးတုကို ဖင်ထဲထိုးထည့်ပါတော့သည်။ မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် ဖင်ကိုဖွင့်ပေးထားရပြီး မောင့်စိတ်တိုင်းကြ ခံပေးနေလိုက်သည်။ လီးတုက တစ်ဆုံးဝင်တာနှင့် မောင်သည် အနောက်မှာထိုင်လိုက်ပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးခြင်းဖြင့်စတင်လိုက်ပြန်သည်။
အ”ား သေပြီး အမေ့ မောင်ရေ နာတယ် မခံနိုင်ဘူး”
ဖင်ကြီးတွေကိုဆုတ်ကိုင်ရင်စောက်ဖုတ်ကို မောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးနေသလို
ဖင်ထဲရှိ လီးတုကလည်း မောင်အားကုန်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ထဲတလှုပ်လှုပ်ဖြင့်အရသာအပြည့်ပေးနေပါတော့သည်။
“ကောင်းလား မ”
“ကောင်းတယ် မောင် ဆောင့်ဆောင့် မ ခံနိုင်လာပြီ အမလေးလေး ကျွတ်ကျွတ်”
“မောင်လဲကောင်းနေပြီ မကအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ”
“မောင်နို့တွေဆွဲလိုးမယ် နည်းနည်းမတ်ပေး”
ကျွန်မလည်းကိုယ်လုံးကိုမတ်လိုက်ပြီး မွှေ့ယာပေါ်ဒူးထောက်
ကာ နံရံကိုလက်ထောက်ပေးသလိုဖြစ်သွားချေပြီ။
မောင်က အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကိုလှမ်းဆွဲ
သည်။ လီးကလဲ တဖောင်းဖောင်းဆောင့်လိုးနေသလို ဖင်ထဲထည့်ထားသောလီးတုကလည်း မောင်ဆောင့်လိုက်တိုင်းစည်းချက်ညီ လှုပ်ရှားလိုးပေးသလိုဖြစ်နေ၍ အရသာတလှေကြီးကောင်းနေတော့သည်။
မောင့်လက်ဝါးများကကျွန်မ၏နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်ရင်းလူကိုဆောင့်ဆောင့်လိုးနေခြင်းက နို့အုံကြီးကွဲထွက်သွားမလားဟုပင်ထင်မိလေသည်။
ငုံကြည့်လိုက်သောအခါ မောင်ကိုင်သည်ကမည်မျှပင်ကြမ်းသနည်းဆိုလျှင် ကျွန်မ၏နို့အုံကိုအုပ်ကိုင်ထားသောလက်ကြားထဲမှ အသာစိုင်များ တိုးထွက်နေသည်အထိဖြစ်သည်။
မောင့်ဆီးခုံနှင့်ကျွန်မတင်ပါးများ တဖောင်းဖောင်းရိုက်မိနေပြီး အောက်မှမွှေ့ယာပင် လှုပ်ရမ်းနေသည်အထိ ဖြစ်ကာ အခန်းထဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးခံနေရတော့သည်။
မောင်က ကျွန်မကျောကုန်းကိုသူ့ရင်ဘက်နှင့်ကပ်ရင်း
“အား မောင်ပြီးတော့မယ်မ မောင်ပြီးတော့မယ်”
“ပြီးလိုက်မောင် မထဲကိုပန်းထည့်လိုက်”
“အား အီး အီး ပြီးပြီ မောင်ပြီးပြီ လရည်တွေပန်းထွက်ကုန်ပြီ အား ကောင်းလိုက်တာမရာ”
“တကယ်ကောင်း”
မောင့်လရည်များအပန်းခံလိုက်ရပြီးသည်နှင့်ကျွန်မလဲတစ်ကိုယ်လုံးနှုံးခွေသွားအောင်ခံစားလိုက်ပြီး ဖင်ထဲက
လီးတုကိုပင်ပြန်မထုတ်နိုင်တော့ဘဲ မွှေ့ယာပေါ်သို့
လဲကျသွားပါတော့သည်။
မောင်ကလည်းအားကုန်သုံးလိုက်ရ၍ အသက်ကို
မှန်အောင်ပြန်ရှူနေရင်း ကျွန်မနို့အုံကိုသူ့လက်နှင့်
ဆော့ကစားကာ အမောဖြေနေလေတော့၏။
ၿပီးပါၿပီ….။
0 Comments